Groeten uit Antwerpen

Vervolg op Soap en Sudan!
Ik kreeg vandaag telefoon van de lokale recherche dat ik morgen ivm met mijn eventuele huwelijk - hoe-heet-hij-ook-weer? Abraham, euh? - wordt verwacht voor verhoor. Wat ik van anderen heb gehoord, kan dat echt een misselijke bedoening worden, heel manipulatief, denigrerend, enzovoort. Vergeet niet de hete adem van het Vlaams Blok, pardon, Belang in Antwerpen. Onze burgemeester wordt zelf rechtser met de minuut. Er zijn deur-aan-deur-controles op illegalen, etc.
(uit mail van G. 30/11)

Tafeltje

Volgens mij heb ik nog nooit een tafel gekocht. Ze komen gewoon naar mij toe. Bijvoorbeeld in dit huis liet de vorige bewoner een keukentafel en een bureau staan. En vanmiddag was ik op weg naar iets belangrijks (altijd) toen ik het ideale tafeltje tegenkwam voor huiselijke functies (kaarsen, boeken, bakjes olijven). Het stond op straat met een bordje FREE. Omdat ik zo half en half vermoedde dat dat FREE sloeg op de spullen die op het tafeltje stonden, liep ik de garage in en vroeg aan de bewoners van het huis of ik dat tafeltje kon meenemen. Yeah, we're moving, it's just some frozen food en paint. Ook al begon ik toen nog heviger te twijfelen, heb ik toch maar - behoorlijk langzaam, dat wel - het tafeltje meegenomen. Te leuk.
Daarna heb ik een beetje achterbaks die straat de rest van de dag gemeden.

Geen groentje meer

Ik heb de afgelopen dagen redelijk wat sollicitatiebrieven en e-mails verstuurd. Vanmorgen reageerde ik op een marketing/management position bij een zekere Advertising Endaevors. Nog geen tien minuten later kreeg ik een e-mail terug van een zekere Andrea. We have recently reviewed your past experiences and skills and would like to congratulate you, as your resume has been selected for an initial interview with our company. Wow, dat is snel. Ik belde Andrea terug en maakte een afspraak. Wow II, ik kon al gelijk vanmiddag langs komen. Tegelijkertijd de vraag: is dit normaal? Zou mijn vorige werk op dergelijke wijze mensen uitnodigen? Ik besloot hun website eens wat beter te bestuderen. Eigenlijk stond er niks concreets op, vooral veel vage taal. Toen ging ik hun naam eens googelen. Raak! Wat een gruwelijke verhalen! Over manipulatie, cutting family ties, slechte betaling en een irritante baas (een zekere Danata).
Zelfs als er maar 1% van deze verhalen waar is, dan hoef ik niet voor dit bedrijf te werken. Zelfs niet uit nieuwsgierigheid. Het is blijkbaar gewoon een vervelende direct-marketing firma (voet tussen de deur) met de naam Cydcor (maar die naam heeft zo'n slechte reputatie dat ze in allerhande namen grossieren). Ik belde Andrea terug om de afspraak af te zeggen. 'Why is that?' vroeg ze twee keer zonder enige verbazing in haar stem.

Filmvertoning

Bericht van het Festival van de Sociale Film Antwerpen:
De film Biblionef South Africa - Donating Books to Bookless Children zit in Afrikaanse Thema's op Zaterdag 3 december vanaf 20:15. De film wordt vertoond naast een verslag van Cinemaf, een Afrikaans filmfestival in Antwerpen en Black Sushi.
Yes!

Wiegel - Hirsi Ali

Hirsi Ali’s doorgedreven focus op integratie en de emancipatie van islamitische vrouwen blijft moeilijk verteerbaar voor veel mensen waaronder Hans Wiegel. Toen Hirsi Ali een film maakte over vrouwenmishandeling, werd er gezegd dat zij preekt voor eigen achterban. ‘Nederland is Somalië niet.’ Dat is waar, maar om het met Hirsi Ali’s eigen woorden te zeggen: Nederland is ook geen Land van Ooit.
Het hele jaar door en ook deze week weer, hoor je ook steeds de reaktie: ‘Er zijn ook heel veel geïntegreerde moslims en die ziet Hirsi Ali over het hoofd.’ Gelukkig wel zeg! Dergelijke voorzichtige reacties doen mij denken aan de vrouw die een paar decennia terug gezegd zou kunnen hebben: ‘Ik mag best van mijn man alleen een avondje weg’, en van wie de dochters inmiddels maandenlang alleen de wereld rond reizen. Aan wie hebben die dochters dat te danken? Niet aan die bange moeder (en ook niet aan de strenge vader overigens).
Tot slot, wordt de betekenis van haar woorden regelmatig gebagatelliseerd door mensen (waaronder opnieuw Hans Wiegel) die menen dat Hirsi Ali geen aanhang heeft. Hoe weten die mensen dat? Als het een wedstrijd is, dan staat het momenteel zo'n beetje 1-1 (zie laatste Stand.nl). Natuurlijk is Hirsi Ali populair. Ze is een heldin. Een feminist in aktie. Het is even schrikken. Of even wennen.

Live vanaf Cape Town International Airport

Ik heb zowaar de hele zondag doorgebracht op Kaapstad airport vanwege een gat van 8x8m2 op de landingsbaan dat eerst gerepareerd moest worden! Dit leverde acht uur vertraging op. Landingsbaan is van teer en raakte oververhit, kon daardoor het gewicht van een grote boeing niet aan! Scary niet? Je hebt maar 2 strips en het gat zat precies in het midden, dus airport moest uren dicht! Bizarre toestanden.
(uit e-mails van DS 27/11)

Lieve

Lieve over Een mond vol glas:
Ik heb het vorig jaar in Zuid-Afrika gekocht in het Afrikaans, dat leest vertrouwelijker. Het is vertaald door Antjie Krog en noemt in het Afrikaans 'Domein van glas'.
Het is maar een dun boekje maar echt waar fantastisch. Ik vind het enorm jammer dat de man gestorven is. Hij legt ontzettend veel van zichzelf in zijn boek en tegelijkertijd laat ie je Dimitrios Tsafendas kennen op een heel menselijke maar onbegrepen manier. Hij vertelt het verhaal van Tsafendas' leven en trekt daarbij parallellen met zijn eigen leven, een halve eeuw na dat van Tsafendas.Het mooie is dat die twee levens zijn samengevlochten met en in Zuid-Afrika waardoor je op de achtergrond Zuid-Afrika mee ziet evolueren van een wit-zwart foto naar sepia naar kleur. En tegelijk heeft het boek iets droevigs, een onrustig zoeken en ronddolen van twee mannen die geen connectie vinden noch met hun moederland noch met een ander land maar toch een beetje met mekaar. Heel mooi en eerlijk.
Maar misschien ben ik bevooroordeeld :-) Ik mis ZA natuurlijk.
(uit haar e-mail 11/27)

Regen en wind in Nederland

Wij hebben maar oud brood dat eigenlijk klaar lag voor de kippen van Riet opgegeten, ik kon en wou niet naar de bakker toe.
(uit e-mail van WK, 11/25)

Van Woerden

Nachtvluchten heeft vanavond een interview uit 1999 uitgezonden met de onlangs onverwachts overleden schrijver Henk van Woerden. Ik wil gelijk alles van hem lezen! Zijn boek Een mond vol glas gaat over de moordenaar van Hendrik Verwoerd, de uit Nederland afkomstige theoloog die als premier van Zuid-Afrika in de jaren '60 het apartheidssysteem zijn definitieve vorm gaf. In Zuid-Afrika vroeg ik me weleens af waarom Dimitrios Tsafendas, de moordenaar van Verwoerd, eigenlijk niet als een held wordt beschouwd. Dat had best gekund. Daarover heeft Van Woerden een boek geschreven. Tsafendas was een kleurling, maar dat is altijd weggeduwd, zelfs Mandela dacht dat hij een blanke was.
Hij zei ook paar andere interessante dingen over Zuid-Afrika. Bijvoorbeeld toen hij er na jaren weer terug kwam, voelde hij zich pas echt thuis toen hij een man een vrouw in elkaar zag slaan. 'Het geweld is er altijd geweest', zegt hij. 'Enige verschil is dat de blanken er niet langer van zijn gevrijwaard. Daarom hoor je er nu over.'
Voor het NRC had Etty een interview met hem vlak voor zijn overlijden. Daarin zegt hij ook iets leuks over toen hij in 1968 als Zuid-Afrikaan aankwam in Nederland en gillend wegvluchtte (naar mediterraan gebied). Hij zegt: 'Achteraf zie ik heus wel in dat het toen juist een leuke tijd was hier, maar ik kon niets met dit land. Het deed me te veel aan het milieu van mijn moeder en van mijn vader denken: herenboeren uit Groningen en snoepfabrikanten uit Delft. Ik had al een hekel aan Nederlandse immigranten in Zuid-Afrika. En toen ik in Nederland kwam, bleek hier een heel land vol te zitten met dat soort mensen.'
En: ' Terwijl veel autochtone Nederlanders zich hier niet meer thuis zeggen te voelen, gaat dat mij steeds beter af. Daar verkneukel ik mij nogal over. Die massale immigratie is veel invloedrijker, grootser, belangrijker, interessanter, betekenisvoller dan men denkt. De hele cultuur is erdoor veranderd.'

Divazine

Over oud worden in Zuid-Afrika vind je hier mijn stuk.
Reacties welkom op redacties@divazine.be.

Verschrikkelijke mevrouw B.

Ik had beloofd een keer terug te komen op mevrouw B. Ook al was ze Nederlands, ik denk niet dat iemand zoals zij nog zou kunnen bestaan in Nederland. Ze was 100 jaar geleden met man en veel kinderen naar Zuid-Afrika geemigreerd. Met hard werken bloeiend bedrijf tot ontwikkeling gebracht, allemaal heel bewonderenswaardig. Zij en man zijn nu gepensioneerd maar hebben het nog elke dag heel druk met van alles. Mevrouw B heeft bijvoorbeeld een B&B.
Op een nacht (of misschien wel dag, maar ik kan me niet voorstellen dat mevrouw B overdag tijd heeft voor dutjes) had mevrouw B een droom. Het kwam erop neer dat God haar vroeg iets goeds te doen. In de daarop volgende weken besloot ze een soort praktijkopleiding te starten voor meisjes. Ze ging ze leren poppen maken die ze dan zouden kunnen gaan verkopen. En zo geschiedde. Mevrouw B sloofde zich enorm uit. Ze vond haar leerlingen maar zo, zo. Ze snapte niet waarom ze geen van allen na 6 weken cursus een flitsende poppenbusiness uit de grond hadden gestampt. Ze hadden nu toch een vak geleerd?
Nee, dan zij, zij ging zelfs op bezoek een van de Zuid-Afrikaanse ambassadeurs ergens in Europa. B leerde ook een stichting kennen die haar geld wilde geven als ze een horeca-praktijkopleiding ging starten. En zo geschiedde. Mevrouw B verbouwde prompt een deel van haar B&B business want alles moest groter en anders. Wel 30 meisjes per keer zou ze gaan opleiden (alhoewel het meeste geld al in de verbouwing was gaan zitten naar mijn bescheiden mening). Tot ze het aan haar hart kreeg.
En wat gebeurde er met de meisjes? Niks. Want mevrouw B had het allemaal voor zichzelf gedaan. Voor een plaatsje eerste rang in de hemel.

Blijf!

Zit ik net uitgebreid te ontdekken hoeveel goeie radio er is via het internet, dreigt Den Haag het leukste hoekje gaan sluiten. Ik heb maar een steunbetuiging gestuurd.
Geen Avonden, zou dat ook betekenen geen Bureau meer? Zonde zonde eeuwig zonde.

St. Nick

Op de voorpagina van het stadsblad: Head down to Fells Point on Saturday, Dec 3, at 9:30 a.m. to see Santa arrive on a tugboat. Grappig, dacht ik, de kerstman komt ook aan op een boot. Binnen in de krant wordt duidelijk wie de kerstman eigenlijk is... Er staat: On Saturday, Dec 3, St. Nick arrives via tugboat at 9:30 a.m. at the Broadway Pier. St. Nick! Ongelofelijk.

Hubby

Opmerkelijk, de man van de nieuwe bondskanselier Angela Merkel, Joachim Sauer schermt zijn privéleven rigoreus af. Hij doet geen interviews die niet met zijn eigen wetenschappelijk werk te maken hebben en hij wordt zelden met Merkel in het openbaar gezien. Toch een beetje eenzaam voor Merkel. Zelden met hubby in de spotlights terwijl dat toch zo leuk kan zijn.

Just checking

Ochtend in de lightrail. Mensen stappen in en uit. De chauffeur roept de haltes om.
Als we vertrekken, zegt hij door de luidsprekers: Okay, doors are closing.
Het regent.
Opnieuw klinkt de stem van de chauffeur: Do you love me?
De passagiers antwoorden: Yeah, we love you!
Chauffeur: Just checking!
Iedereen lacht.
Chauffeur: Next stop, Lexington Market.

Cyber Nonday

Donderdag is het Thanksgiving Day en de vrijdag daarop is het Black Friday. Die dag heet zo omdat dan iedereen (behalve het winkelpersoneel dus) vrij heeft en maar aan het kerstshoppen slaat. Maar nu is er een trend waargenomen, men heeft uit alle statistieken nog een shopping day ontwaart. Het blijkt dat de maandag na het lange Thanksgiving-weekend door 'de consument', terug achter de snelle internetverbinding op kantoor, relatief meer online aankopen worden gedaan dan op andere dagen. Daarom is die maandag omgedoopt tot Cyber Monday door verschillende webwinkels die die dag een fikse korting bieden! In het artikel waarin ik dit las wordt op giechelige toon voorspeld dat dit natuurlijk niet zo gunstig is voor al die werkgevers. Al die werknemers die de halve maandag hun kerstaankopen aan het doen zijn.
Wel, als ik de baas was van een groot (of klein) bedrijf zou ik het wel weten. Het zou de hele maandag 28 november Cyber Nonday zijn. Per ongeluk expres de hele dag geen internet. Wel e-mail misschien, dat kan je zo instellen maar verder niks. Ga maar lekker prospectie doen. Of oude betalingen opvolgen. Of je bureau opruimen. Oja, om half zes werkt het internet opeens weer. Wordt er ook eens zonder lange gezichten overgewerkt.

Koud hè!

Toen we hier aankwamen, was het echt snikheet. Binnen een dag kochten we net als de Amerikanen alleen nog maar XL drankjes. Maar nu na een paar weken lekker mild weer met de changing leaves, de indian summer, is de winter begonnen. Het is nog altijd even zonnig en vrolijk maar als je naar buiten gaat, dan steekt de kou overal doorheen. Door het lekkere weer in Zuid-Afrika was ik dit helemaal niet meer gewend. Een vriendin die eerst ook in Zuid-Afrika woonde, raadde me aan thermo-ondergoed aan te schaffen. De volgende dag gingen we gelijk op zoek.
Ik zag het een beetje somber in, waar koop je nou zoiets, en hoe zeg je dat in het Engels zonder jezelf belachelijk te maken. (Ik heb al een keer de huisbaas' hersens in een kronkel gelegd door over isolation te praten terwijl dat in het engels natuurlijk insulation is).
Maar nee, eerste de beste winkel die we binnengingen, had dozen vol! En niet alleen dat, ook mutsen, handschoenen (ook speciale dunne die je aan kan doen bij verfijnde werkjes die je eigenlijk niet kan doen met handschoenen aan), sjaals, dikke ski-jacks etc. Wat een toeval, lachten we en kochten een setje. Daarna liepen we nog een paar winkels in en uit en toen begon ons de schrik om het hart te slaan: alle winkels verkochten thermo-ondergoed! En overal waren mensen gretig aan het inslaan.
Dit belooft een barre winter te worden ...

Soap en Sudan

Ik heb bijna 1 jaar nu een nieuwe vriend, en in principe moet ik ermee trouwen, als we willen samen blijven. Het is namelijk ... een man uit Sudan. Zowat het griezeligste Afrikaanse land, islamitisch-militair regime, zwaar besneden vrouwen. Maar hij is natuurlijk niet griezelig, integendeel:-). Ik twijfel wel heel hard aan dat trouwen, omdat ik een dochter en een eigen woning heb. Maandag heb ik een afspraak bij de notaris. Ik wil eerst weten hoe ik mijn financiën en mijn kind kan veilig stellen als er iets fout zou lopen. Heb tenslotte al jaren keihard gewerkt, ziek of niet ziek, en geen zin om door stommiteiten van nul of erger te moeten herbeginnen.
Ondertussen.... komt er dan nog een oude vriend op de proppen, die wél erg bemiddeld en eveneens zeer knap is, en die plots wakker schiet. Of ik niet met hem wil gaan samenwonen? Mijn liefdesleven is erger dan een soap, en ik ben er nog altijd niet achter of het nu aan mezelf ligt.
(uit mail van G. 11/18)

Voor moeder

Misschien doe ik het wel voor mijn moeder?
In his very brief but poignant Nobel acceptance speech, affirming the relevance of original thought to the ordinary people, JM Coetzee asked: 'And for whom, anyway, do we do the things that lead to Nobel Prizes if not for our mothers?...Why must our mothers be ninety-nine and long in the grave before we can come running home with the prize that will make up for the trouble we have been to them?'
(Uit een oude nieuwsbrief van Thabo Mbeki die echt over van alles schrijft in zijn ANC-nieuwsbrief)

Een bloot idee

Ik dacht dat je op vakantie was in Baltimore. Tot ik onlangs weer op je website zat te neuzen en me voornam om je eens te vragen wat je ertoe brengt om een weblog te maken > is dat vanuit de behoefte te schrijven of over je zelf te vertellen, je gedachten en bespiegelingen wereldkundig te maken? Ik lees er af en toe op, en vind het leuk om te lezen, en ook te zien wat je bezig houdt en wat je allemaal doet. Maar ik vraag me tegelijkertijd af of je het niet vervelend vind dat Jan en Alleman allerlei dingen over je te weten krijgt? Waarschijnlijk niet, anders had je het niet gedaan… Dus bij deze, uit nieuwsgierigheid: waarom een weblog met toegang voor iedereen, vind je dat niet een 'bloot' idee, dat men zo in je hoofd kan kijken?
(Uit e-mail van MW, 16/11)

Gadegeslagen

De onrust in Europas wordt door de Amerikaanse pers met interesse gadegeslagen. Veel sensationele beelden ook van brandende auto's etc. Men constateert tevreden dat het Franse sociale zekerheidsmodel niet feilloos is. Ook lees je dat de moslimgemeenschap de reden is waarom Frankrijk destijds geen troepen wilde sturen naar Irak (dat is een doordenker...):

• Nearly three weeks of unrest have jolted France from its dream of living in a colorblind, egalitarian society and forced leaders and intellectuals to grapple with the marginalization of the country's predominantly Muslim North African minorities (NY Times)
• (...) while French welfare has made poverty more bearable, it has done little to promote the ability of people to move up the economic ladder, improve their lives and see a better future. It is a society in which the poor are given much, but own little and are offered few opportunities for self-betterment, a society locked in social and economic immobility. (Washington Times)
• Today, a fearless Muslim advance has penetrated far deeper into Europe than Abd al-Rahman. They're in Brussels, where Belgian police officers are advised not to be seen drinking coffee in public during Ramadan.
• En in zelfde stuk: If you had millions of seething unassimilated Muslim youths in lawless suburbs ringing every major city, would you be so eager to send your troops into an Arab country fighting alongside the Americans? (Chicago Sun)

Across Europe?

Vandaag op website van internet provider. Riots aross Europe? Dat lijkt me nu weer zwaar overdreven...

Dit vond ik een interessante opmerking (over België/Frankrijk, in de VK): De Belgische autoriteiten blijven het beschouwen als geïsoleerde incidenten. Sociaal en cultureel geograaf Eric Corijn schrijft dat toe aan een verschillende ruimtelijke ordening. ‘In België liggen de kansarme buurten dicht bij de stadscentra, zodat er altijd nog in is geïnvesteerd’, zei hij in dagblad De Morgen. ‘De elite is buiten de stad gaan wonen, in de groene gordel. In Frankrijk zijn de binnensteden altijd in trek gebleven. Migranten en kansarmen werden ver buiten de stad in cités gegroepeerd. Zoiets doet aan apartheid denken’, aldus Corijn.

Capster blogt

Bijna 2 jaar geleden (pff) schreef ik voor Divazine 'Hoofddoeken als modegril' over de sporthoofddoeken van Cindy van den Bremen. Haar werk sprak me toen enorm aan, origineel en doordacht. Nu krijg ik nog steeds af en toe een PR-mailtje van haar en volgens mij is zij echt goed bezig. Bijvoorbeeld een maand geleden werd een tentoonstelling SAFE: Design Takes on Risk geopend in het MoMa met haar hoofddoeken. De capsters in New York, niet gek! En nu krijg ik net een bericht dat ze tijdelijk een weblog heeft. Lees mee tot dit weekend op design.nl.

Guild's Dec 3 meeting in Baltimore

Dear Writers,
Marlies Klooster will talk about a children's book organization named Biblionef South Africa. Biblionef’s aim is to develop a love of reading. The organization believes it is important for children to be able to read with enthusiasm in their mother tongue. They therefore donate books in all eleven of South Africa’s official languages and have a special focus on those that have been previously disadvantaged. This year the organization translated and published the book Brenda Has a Dragon in her Blood. With the launch of this book, it is the first time a children’s story on HIV/AIDS is published in all South Africa’s eleven languages. Brenda is a real girl who has been HIV-positive since birth. Her Dutch foster mother, Hijltje Vink, wrote the book. The book has been welcomed by organizations like Child Welfare, Treatment Action Campaign and Positive Women's Network. Their support is important, as AIDS has become a political issue. Klooster will also show fragments from a South African documentary series on HIV/AIDS and children, and from a Dutch television program in which Brenda features, to put Brenda's story into perspective. www.biblionefsa.org.za

Nu maar hopen dat die DVD's op tijd aankomen!

Difficult day

Had a very difficult day yesterday in Gugulethu. I went at 10.00 to help with the food parcels but none arrived as the lorry broke down. I left at 12.00. There was a misunderstanding between H. and P. (you met both of them). This calmed down and then at the afternoon meeting things erupted again between three other ladies. Two of them had made the others HIV status known to people in the community and the third one was very upset. She had also lost her daughter that morning. I thought she meant the girl had died but she really had lost her. The daughter went to the toilet at 7 and hadn't been seen since. I took her to the police station where they weren't much help until one of them took us through to Social Services who were excellent. Anyway the girl has been found (unharmed). I think she was kidnapped but I'm not sure of the full background yet. I must seriously concentrate on learning Xhosa as its such a handicap.
(uit een mail van AF, 11/03)

Americo

Nu moet ik al de hele tijd denken aan die Americo-Afrikanen die in Amerika Afro-Amerikanen zouden worden genoemd. In Zuid-Afrika zat ik een keer te praten met een medewerkster van het Centre for African Studies. In het begin had ik de neiging om alle blanke Zuid-Afrikanen te vragen waarom & hoe lang ze daar woonden en zij was één van de eersten die daar heel eerlijk antwoord op gaf. Ik vroeg haar toen ook waarom ze zich geen Euro-Afrikaan noemde. In het Engels klinkt het nog leuker Euro-African. Maar daarop reageerde ze toen een beetje niet-begrijpend. Aan de andere kant is dat ook weer niet zo heel erg gek, Euro heeft een verdachte klank in dat land omdat blanken zich vroeger ook Europeans noemden, of Europejers - zoals de verschrikkelijke mevrouw B. altijd zei (maar daarover later meer, boing...).

Weer een eerste

Er is weer een eerste vrouw in het nieuws, dit keer gaat de eer naar Afrika met de eerste vrouwelijke president van het continent. Het zou me niks verbazen als ze ook in de top 10 van de wereld staat. Anders gezegd: hebben Europa of Amerika ooit een vrouwelijke president gehad? Ja, Nederland heeft een vrouwelijk staatshoofd natuurlijk, en dat zal de statistieken wel vertekenen. Maar let's face it: Bea (op jubileumtour... brr) is van een heel andere orde dan deze IJzeren Dame zoals Ellen Johnson-Sirleaf liefkozend wordt genoemd volgens de Volkskrant. Liberia is nogal een land. Gesticht door bevrijde Amerikaanse slaven die zichzelf als Amerikaan bleven zien (Americo-Afrikanen) en hun nieuwe staat naar Amerikaans model inrichten. Johnson-Sirleaf past goed in die traditie met een Harvard studie op haar cv en campagne voerend in T-shirt en baseball cap. De coup in de jaren '80 en daarop volgende burgeroorlogen hingen samen met de spanningen tussen de Americo-Afrikanen en de inheemse (indigenous) Afrikanen van het land. De laatste twee jaar is Liberia een protectoraat geweest van de VN. Johnson-Sirleaf heeft een degelijke politieke ervaring en duidelijk de volle steun van de internationale gemeenschap. In (Afrika's eerste online krant) Mail & Guardian zegt Johnson-Sirleaf: We're going to do it right from day one. We're going to have a government of inclusion. We're going to reach out to the people. Meer over deze vrouw op women's e-news.

Fame!

I'm gonna live forever, I'm gonna learn how to fly high!
Een kort moment van vereeuwiging op Wat eten we vandaag, het weblog van Hanneke Groenteman.

Uitnodiging voor een MuCu Party

Radio Noord Suriname
De stem van de multiculturele revolutie! Waarheidsgetrouw en onafhankelijk!
Legt oren te luisteren! Dit is een geweldige radiodocumentaire. Ik dacht eerst dat ik naar een serie zat te luisteren, maar toen ze Mucupuntjes gingen uitdelen en iemand zijn spijt begon te betuigen over de politionele acties... begon ik mijn oren te spitsen.

Nog een keer inner ape

Mijn inner ape is weer helemaal in balans dankzij deze meeting. Luister ook naar de interviews met Frans de Waal over zijn boek. In het Nederlands of in het Engels.

Listen to your inner ape eh, voice!

Mededeling van het internet:

Your Birthdate: November 7

You are an island. You don't need anyone else to make you happy. And though you see yourself as a loner, people are drawn to you. Deep and sensitive, you tend to impress others with your insights. You also tend to be psychic - so listen to that inner voice! Your strength: Your self sufficiency Your weakness: You despise authority Your power color: Maroon Your power symbol: Hammer Your power month: July

What Does Your Birth Date Mean?

Einde mededeling

Niet gek hè. Ik moet er even bij vertellen wat voor verjaardag dit eilandje had dit jaar. Donderdagavond werd ik door G. meegelokt naar een hotelrestaurant waar we met zijn nieuwe collega's zouden gaan eten. En terwijl we daar zo zaten te wachten en een beetje over van alles en niks zaten te praten, zie ik opeens mijn ouders de lobby binnenlopen! Wat een verrassing, echt te gek! En zo stom hoe traag je brein dan reageert want vijf minuten later dacht ik nog: 'Oh nee, nu gaan wij net eten met de collega's.' En een kwartier later had ik nog steeds zo'n photoshop gevoel, alsof er opeens een tweede laag over het beeld was gelegd. Maar gelukkig deed iemand 'save as reality' en gingen we lekker eten in het eerste de beste veel te dure restaurant.

Buren

Morgen of overmorgen, dat hangt af van de verfvorderingen, gaan we verhuizen naar een leuk appartement. Wie ik daar niet zal missen, zijn de achterburen. Wat een vreselijke mensen!
Pas draafde ik tegen een uur of vijf richting televisiewinkel voor een kabeltje (we hadden de oude DVD speler van G's collega cadeau gekregen, aardig hè) toen ik een gebarend, schreeuwend stel mensen zag aankomen. Het leek precies op het geschreeuw dat ik ook rond 3 uur 's middags, 11 uur 's avonds en 4 uur 's nachts regelmatig hoorde. Jawel hoor, het waren de achterburen. Terwijl we elkaar passeerden, probeerde ik ze een beetje beter te bekijken zonder ze echt aan te kijken. Ik ben soms bang voor besmetting via oogcontact. Hun kleren zagen er ongeïnteresseerd uit, niks bijzonders, maar verder leek het allemaal wel schoon.
De samenstelling van de familie is wisselend. Er is een ma (Maaa!!) die runt het ontzettend gezellige café op het gelijkvloers. Boven het café wonen dan een vrouw met een paardenstaart van ongeveer een jaar of dertig en soms een jongen van een jaar of 25 en soms ook een geblondeerde vrouw van die leeftijd. Bij die geblondeerde vrouw hoort ook een kind, maar die zijn niet meer. Ik heb uit flarden ruzies begrepen dat die twee vrouwen zussen waren en dat ze ruzie maakten over waar die blonde vrouw en kind heen moesten. Want vorige week werd het dakterras opgeruimd (stonden koffers op en veel speelgoed) terwijl een radio hardrock brulde. Sindsdien heb ik niet meer gezien dat huilend kind buiten wordt gezet terwijl binnen de ruzie voort gaat.
Nu is het rustig, een beetje stilletjes eigenlijk. Toen ik net een foto ging maken van hun maison, kwam er een man in een donkergroen trainingspak met een paraplu onder zijn arm naar buiten. Zou de achtergebleven paardenstaart in de prostitutie zitten?

Vergelijken is leuk

Groenhuijsen is een serie columns begonnen waarin hij leven in de VS en Nederland met elkaar gaat vergelijken. Ik ben hier nog maar net, maar ik vind het opvallend dat je hier in openbare gelegenheden (zoals ziekenhuis, dierentuin) heel vaak ziet dat iets (bijv. vleugel in ziekenhuis of attractie in dierentuin) is vernoemd naar sponsors of mecenassen eigenlijk die ervoor betaald hebben. Ik vind dat heel bijzonder, volgens mij bestaat dat niet in Nederland. Of mag het niet? Ook zijn er overal vrijwilligers aan de slag. Amerikanen die ik ben tegengekomen (ook al eerder tijdens een summerschool 2 jaar geleden) kunnen zich echt niet voorstellen dat je je niet een paar uur per week (of paar weken per jaar) inzet voor een goed doel of stichting etc. Soms lijkt het net of Amerikanen zich verantwoordelijker voelen voor hun land. Een park hier in de wijk wordt helemaal onderhouden en gesponsord door de bewoners. In Nederland en België helemaal kijkt iedereen voor alles altijd maar naar de overheid.

De laatste pompoenen

En dan is het alweer tijd voor de Kerstversieringen!

Prins

Ik ben tante geworden! De boreling heet: Prins. Wat een schatje hè!

Van Gogh filmmaker

Een jaar later krijgt het werk van Van Gogh bijzondere aandacht hier in the States. Drie van zijn films nl. 06, Blind Date en Interview, gaan opnieuw verfilmd worden. In de NY Times wordt het volgende gezegd en geciteerd (door producent Gijs van de Westelaken, actrice Tara Elders en scenarioschrijver David Schechter) over zijn stijl:

• the touchstone in van Gogh's work was more often frank sexuality, seen as a battleground between men and women.
• "What he wanted to make was what he often compared to nails on a blackboard - the nasty sound that opens up to something."
  
• "One of the challenges for me in adapting these scripts, is that the former films were made so quickly. I mean, they had this raw, emotional energy and great acting, but there were lapses in logic because they were done so quickly. And American audiences don't have patience for that. We want things to make sense."
• "He didn't like the Dutch film industry, and it didn't like him. The way he made films with three cameras and would win prizes while others felt he was ruining the film industry."
• "He was not waiting for government subsidies." Van Gogh would utter an expletive instead and say: "Film it now. Low budget buys you freedom."
  

VONK

Onderstaand stukje schreef ik voor de nieuwsbrief van VONK...

Toen we naar Baltimore vertrokken, hadden we geen idee waar we ons aan moesten verwachten. Sterker nog, toen G. de aanbieding kreeg, wisten we niet eens waar het lag. En nu woon ik er. Baltimore is krab, Polen en rijtjeshuizen. Het is ook yuppen en buppen, havencafeetjes en veel gratis draadloos internet. De stad ligt op 30 minuten rijden/treinen van Washington D.C. en in één van de meest progressieve staten. Maryland voerde bijv. als eerste black-white geïntegreerde scholen in.

De avond dat we hier aankwamen, was echt heel bevreemdend. We hadden via het internet voor één of twee maanden (dat was bespreekbaar) een huis geregeld. Met de landlord hadden we een tijd afgesproken en toen we in de schemering aan kwamen rijden, stond hij daar inderdaad. Het huis was van zijn moeder geweest en sinds haar overlijden 7 jaar geleden had hij er niets meer aan veranderd. Op een ding na: hij had over alle 'antieke' meubels witte lakens gegooid. Gelukkig waren we doodop waardoor er ook een soort laken over onze verbijstering lag. 'Niet over nadenken,' fluisterde G. me toe. Dat bleef het motto en de volgende dagen hebben we alleen nog maar gelachen om de Jezus en Maria's (in brooddeeg, als kaars, achter glas, geborduurd op een kussen etc) doorheen het hele huis.

Toen begon de periode: ik kan alles worden. Ik zie werkende, lunchende, leuke, Baltimore mensen, en ik zie mezelf zo worden. Ik zie zeilende mensen hier in de baai en al zal ik nog lang moeten sparen... ik droom alweer weg. Een eerste kennis, een nieuw adres, ik doe het zo bewust mogelijk. Ik voel me een nieuw mens en wil dat gevoel zo lang mogelijk vasthouden. Zelfs al loop ik rond in een winterjas van drie jaar geleden. Want dat is toch de kick van landverhuizen.

Radio

Kaapstad verlaten was ook: niet langer naar Cape Talk kunnen luisteren. Echt mijn favoriete radiostation aller tijden (behalve in het weekend als er alleen maar over onnozelheidjes werd gepraat) met 's morgens Tim Modise, tussendoor het nieuws door vriendin Linda Daniels, en 's nachts altijd het troostend stemgeluid van Africa Melane. Gelukkig is Cape Talk sindskort ook via het internet te beluisteren. Maar met het tijdsverschil is dat toch niet hetzelfde. Geldt trouwens ook voor Radio 1, probeer maar eens naar Met het oog op morgen te luisteren om 5 uur 's middags... Kortom, het leven gaat door, dus met stip is in mijn favorietenlijstje verschenen: NPR oftewel National Public Radio. Klinkt zeer ernstig en dat zijn ze vaak ook wel. Ik luister via WYPR, dat is halte Baltimore. Luister een keer mee naar de Diane Rehm Show en je begrijpt wat ik bedoel: het leven is mooi.