Verschrikkelijke mevrouw B.

Ik had beloofd een keer terug te komen op mevrouw B. Ook al was ze Nederlands, ik denk niet dat iemand zoals zij nog zou kunnen bestaan in Nederland. Ze was 100 jaar geleden met man en veel kinderen naar Zuid-Afrika geemigreerd. Met hard werken bloeiend bedrijf tot ontwikkeling gebracht, allemaal heel bewonderenswaardig. Zij en man zijn nu gepensioneerd maar hebben het nog elke dag heel druk met van alles. Mevrouw B heeft bijvoorbeeld een B&B.
Op een nacht (of misschien wel dag, maar ik kan me niet voorstellen dat mevrouw B overdag tijd heeft voor dutjes) had mevrouw B een droom. Het kwam erop neer dat God haar vroeg iets goeds te doen. In de daarop volgende weken besloot ze een soort praktijkopleiding te starten voor meisjes. Ze ging ze leren poppen maken die ze dan zouden kunnen gaan verkopen. En zo geschiedde. Mevrouw B sloofde zich enorm uit. Ze vond haar leerlingen maar zo, zo. Ze snapte niet waarom ze geen van allen na 6 weken cursus een flitsende poppenbusiness uit de grond hadden gestampt. Ze hadden nu toch een vak geleerd?
Nee, dan zij, zij ging zelfs op bezoek een van de Zuid-Afrikaanse ambassadeurs ergens in Europa. B leerde ook een stichting kennen die haar geld wilde geven als ze een horeca-praktijkopleiding ging starten. En zo geschiedde. Mevrouw B verbouwde prompt een deel van haar B&B business want alles moest groter en anders. Wel 30 meisjes per keer zou ze gaan opleiden (alhoewel het meeste geld al in de verbouwing was gaan zitten naar mijn bescheiden mening). Tot ze het aan haar hart kreeg.
En wat gebeurde er met de meisjes? Niks. Want mevrouw B had het allemaal voor zichzelf gedaan. Voor een plaatsje eerste rang in de hemel.