Gisteren zijn we met
Coffee Beans naar Kalkfontein geweest. Het was heel leuk. Eerst gingen we naar het huis van dichter Jethro die ons liet zien hoe hij woonde. Het was een klein huisje (matchbox-type) en hij had er twee slaapkamers achter gebouwd. Later gingen we een avondwandelingetje maken en overal zag je hoe mensen hun kleine huisjes hadden vergroot en mooier gemaakt.
We kregen een buchu-drankje dat echt zalig was en ondertussen ging Jethro samen met Loit Sol muziek maken en poëzie voordragen. Hij stampte erbij op de grond en
deed ook allerlei dieren na. Ondertussen stond er een potjiekos te pruttelen op het vuur. Maar voordat we gingen eten, maakten we een avondwandelingetje tot aan het hoogste punt waar we de zon zagen wegzakken achter
Hoerikwaggo (de Khoi naam van de Tafelberg). We kwamen een heleboel mensen tegen en bij sommigen gingen we naar binnen. Soms waren wij of buurtbewoners een beetje verlegen of bleven we een beetje staan. Jethro sprong er dan tussen en moedigde ons aan om elkaar de hand te schudden. Ik heb erg gelachen met het foto maken.
Een vrouw wou al etend in haar roze schort op de foto. Ik vroeg of ze het zeker wist, misschien staat de foto morgen wel in de krant. Met een dramatisch gebaar holde ze weg, maar toen riep ik dat het maar een grapje was en is ze alsnog op de foto gegaan. We gingen ook bij een
wire-art artiest langs die zere handen had en nu zijn zoon het vak aan het leren was. Hij maakte nu van die plumeau's van struisvogelveren maar daar verdien je blijkbaar veel minder mee. Hij woonde in het
informal settlement gedeelte, dus echt van die houten huisjes.
Daarna gingen we een biertje drinken in een kroeg (of
shebeen, maar eigenlijk is het gewoon een kroeg net zoals een
township eigenlijk gewoon een suburb is). Daar werd Gjenna herkend door Marius, die securityguard is op Tygerberg Hospital. Gjenna is daar een paar keer geweest voor de echografiebeelden van zijn onderzoek. Dat was natuurlijk erg toevallig.
Tot slot gingen we weer naar Jethro's huis waar zijn vrouw Sarah een lekker maal had klaar gemaakt. Zij was een beetje op de achtergrond maar had ondertussen wel al die lekkere dingen klaar gemaakt in dat kleine keukentje.
Terug naar huis vroeg Loit of ik armoede had gezien. Ik wist wat hij bedoelde. Materiële armoede, ja, misschien. Ook al heeft iedereen een magnetron en televisie. Maar geestelijke armoede, nee. Noor (mijn zusje uit Amsterdam die hier nu is) zei later dat heel Nederland op een township tour moet gaan omdat je in Nederland nergens zoveel gastvrijheid vindt. Bij de meest coole boy en meest zorgelijke huisvrouw kon er een praatje of lachje af. In Nederland kunnen ze die toer dan
Eén Kopje Koffie noemen.
