Leuke mail van Joeri en Kim:
Hoi Marlies, hoi Gjenna
Eindelijk hebben we jullie weer gevonden!
Hoe gaat het met jullie?!
Een hele tijd terug hebben we blikseminslag gehad waardoor bijna al ons
computermateriaal stuk was (Mac, router, adsl-modem,...) en een heleboel
data, waaronder al onze contactgegevens..., verloren is gegaan.
:((
(...)
Ik wist dat jullie een homepage hadden, maar kende de url niet meer.
Pas onlangs toen ik een ex-collega zag wist die me te vertellen waar we
jullie webstek konden vinden et voila!

Gisteren en vandaag waren we in Hermanus. Een stad met een rare naam maar met een hele mooie baai. Toen we aankwamen was het helemaal niet zo mooi weer, maar nog voor we de auto hadden geparkeerd, zagen we al een walvishoofd boven de golven. Later zagen we er nog veel meer: koppen, staartvinnen en ruggen. Het was heel spannend. Een paar keer maakte er een ook een paar hele mooie sprongen ('breaching') toen kon ik echt mijn geluk niet meer op. Het klinkt misschien stom maar dit was een van de dingen waar ik vanaf het begin van ons verblijf in Z-A enorm naar had uitgekeken. Vorige week zagen we ook al een walvis in False Bay (bij Cape Town) maar 's avonds op het nieuws bleek dat die leuk bewegende walvis zo vlak bij de kust vast had gezeten in een visnet! In Hermanus is ook een whale crier die via hoornsignalen laat weten waar er walvissen te zien zijn. Het is iets typisch Hermaniaans volgens de brochures en misschien een beetje gek maar ik vond het allemaal even leuk. ;-)

Leuk nieuws vandaag...
Vriendin Astrid schreef:
Drukke tijden. Vorige week voor 't eerst even samen weggeweest. Napels/Sorrento. Ennnnnn een uitstapje naar Capri. Erg mooi en op het mooiste plekje heeft X* mij ten huwelijk gevraagd. Nooit verwacht en toch gekomen. Jaja, het wordt nu allemaal echt. Jij weet al hoe het voelt natuurlijk, man en vrouw. Het voelt nu al heel bijzonder. Je komt natuurlijk wel naar Nederland gescheurd he? We hebben nog geen weddingdate. We denken aan juli. Spannend.

En Gcina Mhlope schreef terug:
Dear Marlies,
Great to hear from you. And thank you so much for letting mke have an idea of what the article you wrote sounds like. That is special and I greatly appreciate it that you took the effort to stay in touch. Thank you. I also
enjoyed meeting you at IBBY.
Very best wishes to you,
Gcina Mhlophe

Vers van de pers... twee nieuwe artikels online:
- Boeken voor een nieuwe generatie Robben Eilanders
- Zuid-Afrikaanse vertelster Gcina Mhlope: 'Verhalen maken kinderen sterk.'

Ten Gears Of Change
Donderdagavond was ik nog net op tijd thuis om de documentaire 'Ten Gears Of Change' te zien. Het ging over een groep farmworkers die samen met hun werkgever als het 'Thornvale Team' (genoemd naar de farm in de Vrijstaat waar ze wonen) meedoen aan de Cape Argus Tour, de grootste fietswedstrijd in Zuid-Afrika hier in Cape Town.
Wat de meeste indruk op me maakte was natuurlijk het enthousiasme en de ambitie van de fietsers - tot voor kort konden ze niet eens fietsen - en de professionele racefietser die je in de film ziet en die workshops geeft over fietsen in wedstrijden en fietsonderhoud.
Toen mijn ouders hier waren, hadden we het vaak over de mogelijkheden die fietsen zouden kunnen bieden. Die trainer legde uit dat hij overtuigd is dat fietsen een wereld kunnen openen voor mensen die nu geen andere transportmiddelen hebben.
In de krant stond nog: This feature shows how far people can go if given the opportunity, in this case by a farmer who was interested enough to provide cycles, train with them and take them to Cape Town. It is a testament to the untapped potential in South Africa.
De film werd trouwens mede gemaakt door een van de fietsers.


Deze foto had ik gemaakt bij de finish van Cape Argus dit jaar. Er deden bijna geen zwarte fietsers mee, daarom viel deze jongen mij op. Volgens mij is het een van de leden van het Thornvale team want z'n shirtkleuren zijn hetzelfde.

Gjenna was gisteren op onderzoeksdag van zijn departement op UCT. Een onderzoeker had alle cijfers over wapenbezit en moord etc in Western Cape op rijtje gezet. Gugulethu is gevaarlijkste regio, 76 moorden per 100.000 inwoners en maar 5% wordt opgelost. Van New York zeggen ze altijd: 1 moord per dag. We hebben het Gugulethu getal omgerekend... op een bevolking zo groot als de Nederlandse zou dat betekenen: 30 moorden per dag! Het erge is dat het vooral dertigers zijn (volgens dat onderzoek dus), allemaal mensen aan begin van leven, vaak met kleine kinderen. Dat maakt het pas echt erg.

Nu nog iets over de Amerikaanse maatregelen. Blijkbaar gaan die heeeeel erg ver. Twee weken geleden had X. (naam is geheim want ze schrijft ook column voor This Day onder schuilnaam) naar een vriendendiner een zekere Eduardo meegenomen. Eduardo is een Amerikaans marinier, hele aardige jongen. Gjenna en ik hadden hem daarom zelfs uitgenodigd naar housewarming. Maar hij is nooit gekomen want X en Eduardo hebben geen contact meer. Bij de derde ontmoeting had hij haar namelijk een formulier onder de neus geduwd. Of ze even naam, geboortedatum, drie contactnummers en nog wat achtergrondinformatie wilde invullen en tekenen? Onder het motto: security! Niet dus. X. liet me gisteren het formulier zien. Een van de vragen was of het contact ooit zijn functie als marinier ter discussie had gesteld en of het contact akkoord ging met een background onderzoek.
Ik vroeg X. waar ze Eduardo eigenlijk had leren kennen. 'Op de dansvloer', zei ze. Ik vroeg ook of Eduardo zelf niet heel erg 'embarrased' was om haar (en haar vriendin want hij had hun samen al 3 keer gezien) zo'n formulier te geven. Maar dat was helemaal niet het geval. Hij had hun heel erg lang proberen te overtuigen om het te tekenen. Vriendin had iets gezegd als: 'Ik ben inmiddels oud genoeg om te weten wat ik wel en niet wil doen. Dit wil ik niet doen.' Nu zien ze hem dus niet meer.