Half zeven

Net tot half zeven buiten kunnen zitten, zo gaat het goed, hééél goed.
Ondertussen de sprieten die in allerlei vormen tevoorschijn komen bewonderd. Hoe mooi toch dit alles. Ik heb nog nooit zo naar zomer verlangd als dit jaar.
Mijn zus schreef: "Ik merk meer en meer hoe zeer het weer mij beïnvloedt, dus ik ga even door over het weer: nou, het is eindelijk zachter hier", (waarna een fijn verhaal over weer en tuin volgde).
Maar het is waar, iedereen wil van winterfrons af en beter weer waar je vrolijk van wordt.
En iedereen wil sandalen aan.
Dus lieve heer in de hemel, schenk ons een hele lange zomer en wij zullen enkel zedige zomerjurkjes dragen.

Shop Rococo

Mick heeft de rococo shop geopend. Je kan er bijvoorbeeld de anorexiBracelet kopen. Hij schrijft:
dé enige manier van afvallen is anorexia
maar hoe krijg je het
dit juweel helpt je daar bij!
je vergeet nooit meer
dat je moet kotsen na je eten!

Heimwee

Echt goed woord: heimwee. Net zo vaag, abstract en sepia als het gevoel zelf. Ik heb het niet heel vaak, maar af en toe ga ik helemaal kopje onder. Deze week had ik de ergste wee naar heim sinds kerst. Ik mis vooral mijn familie en helemaal als ik weet dat ze met elkaar iets leuks gaan doen. Zoals vanavond. Ze gaan met een heleboel mensen eten om iets te vieren. Argh, dan zou ik echt het liefste op het eerste het beste vliegtuig springen. Misschien doe ik dat op een dag wel echt een keer, maar voorlopig behoedt mijn verstand me voor dit soort akties. Plus het praktische feit dat ik maar een zeeeer beperkt aantal vrije dagen heb die ik pas over 4 maanden mag beginnen opnemen. Beste tegenrecept voor heimwee: muziek (van alles), werken en gezellig koffie gaan drinken. (Wat ook helpt, is gaan opsommen wat er allemaal verkeerd is aan de Lage Landen maar dat zullen we maar voor onszelf houden.)

Lezen in de lente

En wat lag er vandaag in de brievenbus? Het boekenweekgeschenk! Met een kaartje: "Ik had een boek gekocht en heb er voor joe één bij getroggeld. Ik vertelde dat je zo graag leest."
Goed hè! Dat is nou mijn allerliefste moeder.

Demonstreren

Nou, demonstreren tijdens begrafenissen mag ook al niet meer... Verboden in Maryland sinds enkele dagen. De aanleiding voor het verbod was de belachelijke vertoning van deze verlichte luitjes: de Westboro Baptist Church, bij het graf van een militair. Deze kerk denkt dat er Amerikaanse soldaten omkomen in Irak omdat de Verenigde Staten homo's 'tolereren'. (Ik denk dat ze bedoelen: een normaal leven laten leiden.) Ik kan me niet voorstellen dat ze dat echt denken maar ik vind wel dat hun rijbewijs onmiddellijk moet worden afgepakt (zo gaat dat immers met terroristen). Een paar weken geleden, toen ze hun freedom of speech nog op begraafplaatsen mochten uitoefenen (met leuzen als "Thank God for dead soldiers"), stond er een foto van ze in de krant. Je zag ze met hun spandoeken staan brullen in de buurt van een familie die krom van ellende op zo waardig mogelijke wijze de begrafenis probeerde af te handelen.

Democratie in de gemeenten

Ik moet zeggen dat ik door de verhalen van onderstaande insider ook een beetje meer inzicht heb gekregen in de gemeentepolitiek in Nederland. Ik weet zeker dat de verschillen per gemeente heel groot (kunnen) zijn, maar een ding is volgens mij overal hetzelfde en vind ik echt gek.
In Nederland worden de stembureau's blijkbaar bevolkt door leden van de verkiesbare partijen. In alle (wel drie ahum) andere landen waar ik heb gewoond, worden stembureau's bevolkt door mensen die juist niet van een verkiesbare partij zijn. Uiteraard niet! Neutraliteit is op die manier ver te zoeken en dan krijg je situaties zoals mijn insider mij die schetste. Achter de stembus zit de lijsttrekker of kandidaat raadslid van zekere partij jolig stemmers uit te nodigen voor een partijtje tennis of een borrel. Je begint je zelfs af te vragen: om wat te bespreken?

En een commentaar

Ik heb ook besloten het volgende commentaar naar aanleiding van de gemeentelijke verkiezingen in Nederland te plaatsen. Deze is van een insider die tot voor kort gemeenteraadslid was in een --laten we zeggen-- kleine "heringedeelde" gemeente in het westen van het land.

Nadat in 2002 het duale stelsel in de gemeentelijke politiek was ingevoerd, bleek snel al dat de gemeenteraad een totaal andere positie had gekregen en bovendien veel meer te zeggen had gekregen. Haar taak is "kaderstellend" en "controlerend" geworden. In de praktijk betekent dit, dat waar voorheen het college van burgemeester en wethouder een beleidsvoorstel formuleerde met ondersteuning van de ambtenaren, dat nu de gemeenteraad "voorop" moet lopen.
Kortom de Raad moet beleid aangeven, bijvoorbeeld: veiligheid, onderhoud plantsoenen of woningbouw. De grote vraag is: waar haalt de Raad haar informatie vandaan, oftewel wat wil de burger die zij immers vertegenwoordigt? De toverwoorden die dan worden genoemd, zijn: burgerparticipatie en het burgerinitiatief. Bovendien kan een gemeentelijke fractie thema-avonden organiseren teneinde er achter te komen wat er leeft onder de bevolking en bezien of één en ander beantwoordt aan het partijprogramma.

OK, en dan nu de praktijk!
- Op de door (partij X) georganiseerde "Open Huizen " in de (gemeente X) komt, behalve het partijkader, nauwelijks iemand. Zelfs op informatie-avonden inzake de fusie met (gemeente Y) en de avond over de bezuinigingen was nauwelijk belangstelling van de burger.
- Dan de burgerparticipatie. Ook raadsleden kunnen (sport)vereningen bezoeken om te horen wat er leeft, of gewoon bij de lokale supermarkt iets opvangen of een stukje uit de krant natrekken waarin een mistand wordt gesignaleerd. Of dit leidt tot een stuk beleid is de vraag. Kortom moeilijk en bovendien vreet zoiets tijd.
- Tenslotte het burgerinitiatief. Een goede zaak waarbij een aantal burgers aan de hand van een handtekeningenlijst de Raad kunnen dwingen een bepaald onderwerp op de politieke agenda te plaatsen en hier eventueel beleid aan te koppelen.

Waar komt de burger wel op af? Als er iets concreets gebeurt in zijn directe omgeving. Bijvoorbeeld, het plaatsen van een verkeersdrempel, of een UMTS mast; de eventuele sluiting van het zwembad of het mogelijk plaatsen van windmolens en tenslotte geluidsoverlast door opgeslagen zeiljachten met fluitende masten.

Gratis analyse

Wie Heksenteksten leest, heeft geen krantenbijlages meer nodig. Insiders van over de hele wereld houden u op de hoogte met scherpe analyses van lokale gebeurtenissen.
Dit stuurde een insider uit Zuid-Afrika me door naar aanleiding van de gemeentelijke verkiezingen aldaar:

We have been having electricity cuts in Cape Town. Our electricity situation is sort of back to normal at present, but normal now is a very tentative system, which will in all likelihood lead to power cuts on and off over the next 6 months. The reason for the crisis is that one of two generators at Koeberg is down and needs repairing, and with that one down, there is no backup when the other generator trips, which happens form time to time on any electric grid, but perhaps more in SA. We have the cheapest electricity in the world, and have spread it, correctly in my opinion, to communities which previously did not have electricity, and also to other southern African countries. The result is that with the one genitor down, the electric lines are not able to convey sufficient electricity from upcountry into the Western Cape (they had never thought that we might be in this position). So now there is a crisis, with people unused to saving electricity, which is something we should probably always have done, and crisis plans to resolve the crisis, with huge increases in electricity to come.

The cuts, the poor administration by the previous ANC Mayor, and squabbles in the ANC in the Western Cape, have fed into the hands of the Democratic Alliance in the local Government elections on 1 March. So while generally the ANC got even stronger throughout the country at local government level, the DA got 42% of the vote in the Cape Town, with the ANC getting 38%, and the Independent Democrats, the only opposition party growing Nation wide, with 11% of the vote. However, the ID is adamant that they will not go into coalition with any party, which leaves both the ANC and DA with too few seats to govern. On Wednesday the DA won the election of Mayor (much to the surprise of the DA also), with all but one of the other seats in Cape Town supporting the DA, and that other seat (the PAC) abstaining. The situation is very brittle however. I felt that it was time for the ANC and the DA to govern Cape Town together, in the light of the fact that the agreement is brittle, and there will in all likelihood be a swing between the ANC and DA over many years to come, but these arch-enemies are not prepared to work together in Cape Town (despite both having entered into agreements with the demon, now defunct, Nationalist Party in years gone by). The ANC and DA have moved to jointly control 4 Municipalities where the party of a mad previous ANC Mayor in Beaufort West has obtained the same kind of support as the ANC, so other co-operation is possible when they put their minds to it.

This co-operation may be needed later in nay event. Time will tell.

Plat Anna

Daan stuurde dit intrigerende Afrikaanse gedicht door:

My huisie is klein, my gedagtes onrein
Die staat sê hy's jammer en die werkers word armer
En ek begeer, mm mm, ek begeer
My sente in die bank hou regtig nie lank nie
Want hoes en betaal bly die wet van Transvaal
En ek begeer, mm mm, ek begeer

van Anna Swanepoel.

Nog meer tranen

Gisteren (op internationale pi-dag oftewel 3-14) kreeg Bush tranen in zijn ogen. Hij ontmoette de jonge basketbalspeler Jason McElwain die afgelopen week tijdens een finale van een scholencompetitie in de laatste seconden wel 20 punten scoorde. Het bijzondere was dat hij hij eigenlijk helemaal geen vaste speler is. Hij is autistisch en is de assistent-coach van het team. Het was bekend dat hij heel graag een keer wilde spelen en nu tijdens deze wedstrijd kwam zijn droom dus uit: hij mocht het veld op. Iedereen hoopte voor hem dat hij minstens één keer zou scoren. En dat deed hij: één keer, daarna nog een keer en nog een keer... Zijn prestatie was door iemand in het publiek op video vastgelegd en dat filmpje wordt nu heel vaak op televisie vertoond. Ik moet zeggen het ziet er echt ongelofelijk uit want je ziet Jason koeltjes scoren terwijl het publiek helemaal door het dolle raakt. Hij is nu een rolmodel geworden voor andere autistische jongeren, zeggen de kranten. Bush was heel trots op hem en zei dat dit verhaal mensen raakt. Jason keek ook blij want hij heeft al verschillende aanbiedingen gekregen van producers die zijn verhaal willen verfilmen. Kijk ook even naar dit filmpje waarin hij aan het woord komt. Net Forrest Gump!

We women...

Sinds 9/11 is Amerika in veel opzichten in de ban van een security-koorts die soms echt te ver lijkt te gaan. Gisteren had ik een afspraak bij de rijbewijzendienst om een Amerikaans rijbewijs te krijgen. Vorige week nog een verplichte drugs en alchol cursus gevolgd want buitenlanders weten natuurlijk niet dat alcohol en verkeer een slechte combi zijn. Op zich was die cursus wel leerzaam want ik begrijp nu eindelijk hoe het zit met alcoholpercentages in je bloed (en dat veel koffiedrinken niet helpt om het te laten zakken).
Mijn beurt begon goed met de bureaucraatmevrouw die gezellig lachte om mijn korte kapsel op de foto in mijn rijbewijs. Maar ze bleef kijken en kijken en kijken... Bladerde in haar grote rijbewijzenboek, vroeg nog maar eens uit welk land mijn rijbewijs was, hield het onder een blauw lampje... tot ze op heel erge by the way-toon zei dat ik nog twee letters of certification nodig had. Ze gaf me de brief over de brieven die ik moest hebben en wat las ik daar: de echtheid van mijn rijbewijs kon niet worden vastgesteld. Ik viel zowat van mijn stoel. En tegelijkertijd wist ik niet goed hoe ik me moest gedragen, want ik voelde me opeens heel erg een Verdacht Persoon. Vervolgens raakte ik overweldigd door een gevoel van Grote Nutteloosheid. Auto gehuurd. Dag vrijgenomen. Allemaal voor niks. Nu kon ik naar huis gaan en een brief schrijven naar de stad waar mijn rijbewijs is uitgegeven en vervolgens met die brief naar de ambassade gaan in Washington om hun te vragen de echtheid van die brief vast te stellen...
Dat was het dan, ik kon gaan. Ik draafde naar een telefoon om alles aan G. vertellen. Nadat ik had opgehangen, stond er een mooie zwarte moslima naar mij te kijken. Ze zei dat ze kon zien dat ik upset was (dat was ik inderdaad) en vroeg wat er aan de hand was. Ik begon te vertellen maar raakte tot mijn ergernis verstrikt in mijn eigen verhaal. Ik merkte ook dat ik helemaal stond te trillen. De vrouw troostte: "We women go through a lot," en deze woorden die ik normaal veel te dramatisch zou vinden voor de situatie, raakten me nu diep. Ze omarmde me en ik omarmde haar terug. De vrouw veegde een paar tranen uit mijn ogen en zei: "Now get a grip on yourself and go write these letters." Voor ik naar buiten liep voor een extra-large kop supersterke koffie omarmden we elkaar nog een keer.
("Hmm," zei mijn collega toen ik bij dit stuk van mijn verhaal was aanbeland, "ik hoop niet dat die lui van de rijbewijzendienst dat hebben gezien want die kunnen daar zo hun eigen gedachten bij hebben gehad.")
Ik bracht de huurauto terug en hoorde vervolgens nog drie keer (in de lightrail, in de bus en op het vliegveld waar het autoverhuurbedrijf was) de boodschap dat iedereen moet opletten en de aanwezigheid van unattended packages moet melden. Diezelfde avond las ik in de krant dat hele databases van de CIA met adressen van geheim agenten via het internet door jan en alleman kunnen worden ingekeken! Over prioriteiten gesproken...

Naschrift 18 maart: Inmiddels heb ik begrepen dat een paar van de kapers van 9/11 een Maryland-rijbewijs hadden!

Grooot voordeel van Amerika

Groot voordeel van wonen in Amerika: tijdens etenstijd naar de Oscar-uitreiking kunnen kijken. Alhoewel...
And the Oscar goes tooo...
Eh, zou je me even het zout willen aangeven?
Ssssssst!

Globa-shoppen

Dit is het verhaal van een vriendin van mij. Laten we haar Alessandra noemen. Ze is heel eigenzinnig en zoekt altijd haar eigen weg. Het onderstaande verhaal is daar een goed voorbeeld van. Ze noemt zichzelf "een prinses die van mooie kleertjes en tassen en schoenen houdt". Daarom koopt ze alleen maar Dior, Max Mara, Pianura en Chloe. Dure smaak? Zeker, ze heeft een dure, goede smaak maar ze is ook heel creatief. Zo koopt ze als een ware globa-shopper al die prachtspullen via het internet, via eBay.com in Hongkong, China. "Daar worden die kleding en tassen geproduceerd," schreef ze me. (Ze weet dat vanwege haar werk als zelfstandig ontwerpster in de meubelindustrie.) "Die verkopers op eBay zijn outletstores van de fabrieken daar die hun merken mogen aanbieden op de lokale (Chinese) markt, daar heeft Dior geen bezwaar tegen. Maar weten zij veel dat die lokale verkopers zo slim zijn om het ook via internet aan te bieden? En internet is toegankelijk voor iedereen! Dus je betaalt de prijs die tussenhandelaren, groothandels of winkels in de rest van de wereld betalen!"
Alessandra pakt het serieus aan. "Ik ken hele collecties uit mijn hoofd. Ik zoek op de websites van die merken hetzelfde artikel en zit dan de foto's te vergelijken." Niet iedereen 'durft' natuurlijk zomaar iets te bestellen in het verre Azië maar dat is nergens voor nodig volgens Alessandra. "Alles komt aan, en komt het niet aan omdat de verkoper het niet verstuurd heeft, dan kun je altijd klagen bij Paypal en bij eBay. Paypal is de organisatie die de betaling doet, heb jij je spullen niet gekregen, dan kun je je geld terugvragen. Ik heb dat een keer gehad, kreeg netjes mijn geld teruggestort."
Dat klinkt te mooi om waar te zijn maar dat is het niet. Vorige week was Alessandra een weekendje in Parijs. Ze genoot volop: "Ik heb me rotgelachen, ik kwam alles tegen, wat ik zelf op eBay koop of zie. Geweldig, ik had op eBay een Max Mara jas met bontkraag gezien voor $100 en zag hem in Parijs voor €1500. Ach ja, het scheelt iets!" En: "Vorig jaar had ik een tas gekocht van Dior, roze, schattig, van leer, voor $60. Ik zag hem in Parijs, voor maar €1500! Koopje toch?" En ze deed er natuurlijk volop ideeën op: "Ik heb mijn Dior rok zien hangen, die had ik ook op eBay gekocht ($29) uit HongKong, en ik zag dat er ook een leuk jasje van is, even zoeken op eBay!"
Toen Alessandra me voor het eerst vertelde over haar Dior-koopjes uit Hongkong dacht ik: "Jaaa nep!" maar ze verzekert me dat dat niet het geval is: "Turkije, Singapore en Thailand, dat is nep, die doen niets anders dan kopieren. Maar alles uit China en Hongkong is echt." In Parijs vergeleek ze haar eigen e-aankopen met die uit 'les boutiques': "Ik had met kerst een Chloe jurkje gekocht en heb die vandaag hier ook gezien, exact hetzelfde. Dat geldt ook voor die Dior rok, stof voelt hetzelfde."
De untouchable globa-shopper: "Zo zie je maar, alles is niet wat het lijkt." Ik geef haar groot gelijk. Lang leve internet!

Het untouchable flexmens

Pas raadde een flexwerker uit een ander deel van de wereld me aan om naar een VPRO Tegenlicht reportage te kijken: De Flexmens. Ik heb hem nu net bekeken en vond hem echt de moeite waard. Een heleboel dingen die ik (en veel van mijn vrienden) heel gewoon vinden, blijken Belangrijke Trends te zijn. Eén van de geïnterviewde experts zegt: "Het internet wordt niet overschat, het wordt onderschat." Waarna hij een hele serie diensten opnoemt die je tegenwoordig via het internet regelt. Veel dingen die ze bespraken en lieten zien komen overigens uit het boek van Friedan 'The world is flat'.
Op de afdeling waar ik nu werk, wordt ook een deel van het werk uitbesteed aan 'India'. Gisteren zei mijn collega dat ze van een Amerikaans bedrijf nooit zo'n hoge kwaliteit en snelle turnaround hebben gekregen. Als ik hier naar de verzekering of internetprovider bel, heb ik ook bijna altijd iemand uit India aan de lijn. (Beetje flauw misschien, maar aan het einde van het gesprek heb ik een keer gevraagd wat voor weer het daar was. Toen moest die agent die ik dan aan de lijn had vreselijk lachen.)
Ik heb wel een paar bedenkingen bij de onderliggende toon van de reportage, dat was een bezorgde toon. Enerzijds terecht, anderzijds onzin. De soep is nooit zo flex als hij wordt opgediend. Veel mensen denken bij flexibel zijn aan uurroosters. Dag en nacht bereikbaar zijn. Ik vraag het me af. Bijvoorbeeld al die mensen die nu in India backoffice doen. Die mensen werken gewoon op een kantoor bij hun om de hoek, daar is niks flex aan. Ook wordt er gesproken over dagelijks je e-mail checken. Kan de persoon die momenteel niet dagelijks zijn of haar e-mail checkt nu opstaan?
Wat wel echt verandert, zijn de mogelijkheden. Die zijn er momenteel wereldwijd. Zelf vind ik dat een prachtige manier om wat meer van de wereld te zien en zie mezelf graag als een voorbeeld van een untouchable (zo noemt Friedan de experts en de flexibelen der aarde) die het geluk heeft daar de vruchten van te plukken. De reportage maakt duidelijk dat een goede opleiding de kans op een interessantere job verhoogt (zoals dat altijd al zo is geweest) maar dat het vooral om je instelling gaat: niet bang zijn voor verandering.
Je zag in de reportage hoe mensen in Nederland vooral focussen op die voor hun nadelige kant hiervan. Want op dit moment zit er natuurlijk iets scheef: de lonen. Als je nu zin hebt om bijv. in Zuid-Afrika te gaan werken, heb je grote kans dat je daar werk zal vinden in een callcenter dat daar staat juist omdat de lonen daar lager zijn.
Even hoopte ik dat Mei Li Vos die in de reportage aan het woord komt daar misschien goeie ideeën over heeft. Zij heeft onlangs een alternatieve vakbond opgericht, die zich richt op mensen met tijdelijke contracten, freelancers, en andere flexmensen. Ze klonk in de reportage heel verfrissend maar toen ik op hun website ging kijken las ik onder het kopje Voor Europeanen dit: "Europa is het leukste werelddeel van de wereld, is onze stelling. Niet alleen vanwege de cultuur en mensen, maar omdat het het enige continent is waarin iedereen overtuigd is dat er een beschaafd sociaal stelsel moet zijn."
Ik was erg teleurgesteld. Wat een akelige, eurocentrische zelfingenomenheid. Marijnissen had het niet beter kunnen zeggen, die heeft het ook altijd over 'de Nederlandse beschaving'. En: waarom? Waarom alleen voor Europeanen? Globalisering betekent misschien ook wel globale solidariteit. Ik zal niet zeggen dat dat gemakkelijk is, maar je kunt het toch op zijn minst proberen. Of je er niet over uitspreken tot je een plan hebt.