Heksenteksten
Weblog van juni 2002 tot september 2006. Gestart in België, voortgeblogd in Zuid-Afrika en het laatste jaar vanuit de VS.
vrijdag, januari 27, 2006
donderdag, januari 26, 2006
Newsalert: Baron Krijgt Rol
(Eerder verschenen: Hup Baron)
Hopkins doet het op 's werelds snelste
(Bekijk hier de trailer.)
dinsdag, januari 24, 2006
Wolken
Ik zit deze week ook letterlijk met mijn hoofd in de wolken want ik werk nu nog een paar dagen via een bekend Nederlands uitzendbureau dat ook in Baltimore vestigingen heeft. Het is een front desk position en dat front moet je heel letterlijk nemen. Als je met de lift aankomt op de bovenste verdieping van het kantoorgebouw, loop je richting een enorm raam, een glaswand eigenlijk, met een prachtig uitzicht over de baai en stad. Voor dat raam staat een receptiemeubel geparkeerd en daar zit ik achter. Ik moet daar gewoon zitten en koffie drinken (8 smaken). Iedereen belt namelijk op de rechtstreekse lijnen en als ik al eens een verdwaalde beller aan de lijn heb, dan wil die maar één ding: doorverbonden worden met de voicemail van de persoon waarvoor hij of zij belt. Ze hebben het wel eens over de glamour van het bedrijfsleven en ik denk dat ze dan dit soort kantoren bedoelen: strakke vloeren, tikkende hakjes, chique wc's, dark brown veneer bureau's en veel stilte met af en toe een windows geluidje.
Ik heb dus gewoon mijn eigen werk meegenomen. Ook kijk ik natuurlijk veel uit het raam want zo'n uitzicht is heel inspirerend. Op mijn nieuwe werk zal ik (heel Amerikaans) een kantoor zonder ramen hebben, maar dat kan me helemaal niets schelen want het gaat mij om Inhoud, Creativiteit & Mensen.
maandag, januari 23, 2006
Viskar
Zo'n ichthus fish sign op je car waarvan ik me altijd afvraag: waarom? Ik rem alleen voor christenen? Ik help alleen bekeerden met pech? Het komt allemaal niet zo barmhartig op me over.
Maar nu zag ik van het weekend dit:
The Darwin Fish Emblem, supporting the progressive underground! Geweldig grappig, misschien bestaan ze al heel lang maar ik had het nog nooit gezien. Subtiel verzet voor slechts $ 8.50. Op de website die ik heb gevonden, staan er nog meer. Die sushi is ook erg grappig.
donderdag, januari 19, 2006
Causes and grievances in common
The barber leaned close so the white folks couldn't hear.
How are you adjusting to the culture shock, he asked. Takes some getting used to, I replied.
We were two black men in a place -- the Appalachian foothills where Ohio abuts West Virginia -- that is home to very few people like us. But the culture shock he spoke of wasn't about race so much as economics. It's a strange thing, he said, still leaning close, to see white people, poor.
It is strange, indeed.
Not that I didn't know there are white poor. To the contrary, I knew that while poverty on a percentage basis is far greater among blacks than whites, there are, in terms of raw numbers, more poor whites than poor anybody. And this region, where I will be teaching journalism until June, is among the poorest and whitest in the country.
Still, it's one thing to read statistics and quite another to see with your eyes. But my sojourn here makes seeing inevitable. And I find myself fascinated by how markers of poverty can be simultaneously so familiar and yet so unknown: the unmarried teenage dropout soon to be a mother, the service worker missing teeth, the uneducated woman dying of emphysema, sneaking a smoke in her hospital bed, the rough man who lives between scrapes with the law, the young guy buying a 40-ounce bottle of malt liquor before noon. All white.
We are so comfortable thinking of people like them as archetypes of black dysfunction. It's jarring to be reminded that they are, in fact, archetypes of dysfunction, period, and that dysfunction, no matter its color, should trouble us all.
Martin Luther King understood this. Which is one of the things we understand least about him.
Monday will be the 20th King Day. It will bring the 20th round of interfaith prayer breakfasts, recitations of I Have a Dream, assessments of progress toward racial equity and the lack thereof. I suspect there won't be much discussion of white poverty.
This is not a surprise. We like our heroes and their heroism simple, unencumbered by that which doesn't fit neatly into a box. We like our commemorations simpler still, a self-congratulatory excuse for a three-day weekend or a used car sale.
But the man who said, ''I have a dream,'' also said, ''All life is interrelated,'' and came to believe his mission as a moral leader encompassed more than race. Encompassed, among other things, class.
It is instructive to remember that in his last days, King was planning what he called the Poor People's Campaign, a multiethnic march on Washington to demand action against poverty. At Canaan's Edge, the final chapter of Taylor Branch's epic retelling of the civil rights years, recounts a summit meeting a few weeks before King's assassination. Chicano farmworkers, Native Americans from the Plains and white coal miners from Appalachia sat with King to explore the revolutionary idea that their peoples might have causes and grievances in common.
Then King went to Memphis. And the idea has not been meaningfully explored since.
Neglect has made it no less tantalizing.
Yes, race matters. Most of us know this. But the genius of Martin Luther King in his final days was to understand that there are paradigms beyond race and that they matter, too.
So on Monday, as we are exhorted to seek paths of racial amity, one hopes we will also be exhorted to understand, as King did, that conscience has no color, that race is not destiny, that injustice anywhere threatens justice everywhere.
There are among us children who sleep in hunger, rise in cold, live in ignorance and they are of every color and every tribe. We ought not find their suffering easier to accept because they are not like us. Ought to realize that the dignity of all is the concern of all.
That, too, was Martin's dream.
woensdag, januari 18, 2006
Ons baalt van ons
Dezelfde teneur hoorde ik gisteravond in het programma Casa Luna. Colet van der Ven in gesprek met Joep Bolweg die naar eigen zeggen nooit heeft hoeven solliciteren. Hij is altijd 'gevraagd'. Dit zeg ik er maar even bij zodat je weet hoe geprivilegieerd hij is. Hij is uitgenodigd vanwege het rapport Hoge (jeugd)werkloosheid onder etnische minderheden want Bolweg is een topfiguur bij het adviesbureau Berenschot en hoogleraar Mens, Arbeid & Organisatie. Van der Ven probeert er achter te komen waar haar gast op let als iemand bij hem solliciteert. Hij legt uit dat hij naar de 'formele elementen' kijkt, maar voegt er gelijk aan toe dat hij ook zijn 'vooringenomenheden' heeft. Zo vindt hij het belangrijk dat iemand horeca-ervaring heeft of bij een studentenvereniging heeft gezeten. Krijg je al een beeld van Berenschot's ideale sollicitant? Origineel niet? Maar Van der Ven vraagt door en dan krijgt het verhaal een vreemd luchtje. Bolweg zegt eerlijk dat Berenschot nog helemaal blank is. Waarom? Ja, gedeelde normen en waarden blijken toch belangrijk. Ons kent ons. Maar vergis je niet, ook Bolweg heeft ervaring met allochtonen. Zeven jaar geleden werden hem via het arbeidsbureau Amsterdam een aantal afgestudeerde Antillianen en Surinamers 'aangereikt'. Bolweg barst los: ze dachten dat ze het al helemaal gemaakt hadden! Ons systeem van tijdskaarten vonden ze maar niks! Wij vinden werk belangrijk! Ik kan niet werken met iemand die anders denkt over het belang van werk! Geruststellend voegt hij er aan toe dat het zich vanzelf zal oplossen... Gorgel.
Ik kan het niet vaak genoeg zeggen: als organisaties bij de tijd willen blijven en geloven in hun sociale verantwoordelijkheid en dus serieus werk maken van een diversiteitsbeleid dan betekent dat: cultuurverandering. Niet langer uitsluitend samenwerken met mensen van dezelfde kerk of hockeyclub maar een frisse, transparante wind laten waaien. Daarbij hoort ook een behoorlijk sollicitatiegesprek en psychologische test voor elke werknemer. In dit geval te beginnen bij baas Bolweg.
dinsdag, januari 17, 2006
Rattenvanger van Baltimore
Het begon een beetje houterig in dikke truien maar aan het einde was iedereen helemaal warmgedraaid.
Eén band was niet meer te stoppen. Bij de hoek waar de parade eigenlijk ophield, sloegen zij gewoon een zijstraat in.
Gebiologeerd liepen de fans er achteraan tot... een grote vrachtwagen de weg blokkeerde en de optocht wel moest stoppen.
Meer foto's.
vrijdag, januari 13, 2006
Help, staatsbemoeienis!
donderdag, januari 12, 2006
Hup Baron!
Het enige rare aan hem is dat hij soms zomaar wat zit te knorren. Maar ach, wat geeft het. Het is onverstaanbaar (Baron knort in het Spaans) en alleen de kniesoren op de eerste rij zullen het misschien horen.
woensdag, januari 11, 2006
Lekkere woorden
Kvetch, dat doen (even Nederlands voorbeeld bedenken) de bellers naar stand.nl (ok, niet altijd) en dat doet ook de mevrouw met de kraakstem (ook al vind ik dat niet erg, op zekere leeftijd, in bepaalde situaties mag je kvetching zijn). Voorbeeld van kvetching in het dagelijks gebruik: The media story goes like this: since feminism didn't provide equality, happiness or the perfect date, women are fleeing the feminist "lifestyle" in droves, taking their husbands' names, kvetching about catching a man, or rushing to show their breasts in a Girl Gone Wild video.
dinsdag, januari 10, 2006
Bush in B'more
Een beetje achtergrond: De NCLB act is een vervolg op de Elementary and Secondary Education Act (ESEA), die in 1965 door president Johnson werd ingevoerd ("No law I have signed or will ever sign means more to the future of America."). Achterliggende gedachte van beide wetten is: high standards, accountability for all, and the belief that all children can learn, regardless of their background or ability. De NCLB is een opfrissing van de ESEA en biedt bijvoorbeeld de garantie dat elke leraar gekwalificeerd is om les te geven in zijn of haar vak (!). Het is de bedoeling dat het verschil in resultaten tussen bevoorrechte en achterstandsleerlingen verdwijnt. Zo stelt de wet o.a. meer geld beschikbaar voor voor- en naschoolse programma's en een grotere vrijheid om die programma's uit te besteden (aan stichtingen, kerken, moskeeën etc.). Democraten menen dat de wet niet succesvol zal zijn ('deadline' is 2013-2014) omdat er niet genoeg fondsen worden vrijgemaakt.
(bron o.a.: Washington Post + Baltimore Sun)
zondag, januari 08, 2006
Hondjes nieuws
vrijdag, januari 06, 2006
Piramides
woensdag, januari 04, 2006
Kat en hond
dinsdag, januari 03, 2006
Vraagje van de dag
Per weetje (lezen én bespreken met collega's) ongeveer 5 minuten per dag. Dat zijn 5 x 5 = 25 minuten per week. Bij 40 werkweken is dat 40 x 25 = 1 000 minuten per jaar per abonnee. Stel dat de helft van de (huidige) 15 000 abonnees op het werk het WVDD leest, dan kosten wij het bedrijfsleven 7 500 000 minuten of 125 000 uren. Bij een gemiddeld uurtarief van pak weg 60 euro levert dat het bedrijfsleven een jaarlijkse schadepost op van 7 500 000 euro.
Telefoontherapie
zondag, januari 01, 2006
De lol van een oliebol
P.S. Een heel gelukkig & gezond nieuwjaar 2006!!