Ian Buruma is een Amerikaan die dat mag zeggen. Hij schreef
Murder in Amsterdam over de twee moorden die Nederland veranderden. Buruma heeft zelf Nederlandse wortels en deed vele interviews thruout de Dutch society: "It is a characteristic of Calvinism to hold moral principles too rigidly, and this might be considered a vice as well as a virtue of the Dutch." Ik heb alleen de artikelen over het boek in de NY Times gelezen maar begrijp dat Buruma vindt dat zowel de immigranten als de Dutch een veel te dikke scheidslijn hebben getrokken: tot hier en niet verder. Quote van "a left-wing feminist": "I find it terrible that we should be offering social welfare or subsidies to people who refuse to shake hands with a woman." Dus ja, alleen rede en gematigdheid kunnen ons nog redden. Als ik dat zo lees vraag ik me af of al die immigranten misschien al veel Nederlandser zijn dan ze denken? Al die moral principles waar zo hardnekkig aan wordt vastgehouden?
Meer woorden van hoop komen van Twan Huys en zijn boek "Ik ben een New Yorker". Hij praat erover in
Kunststof van 23 augustus . Volgens hem is New York, destijds gesticht als Nieuw Amsterdam, een typisch Nederlands product. Een succesvolle multiculturele samenleving waar in de zeventiende eeuw al interraciaal werd getrouwd. Ook het succes van Ayaan Hirsi Ali is volgens hem een echte Dutch Dream. Goeie observatie, want ik weet dat Ayaan in de
Zembla documentaire zichzelf "The American Dream" noemt, maar in Amerika was haar hele verhaal hoogstwaarschijnlijk bij een droom gebleven.
