Het echte leven
Na een enorm leuke vakantie (zie foto's op Barry en Noor in Baltimore) vol vragen en vraagjes als: 'Gaan we naar musical Chicago of Hairspray (yeah!)?' 'Ontbijten we met banana pancakes of eggs sunny side up?' is het dan nu weer tijd om aan het echte leven te denken. Dat zit zo. Voor de vakantie werd duidelijk dat G. niet langer wilde blijven werken waar hij zat en op zoek zou gaan naar iets anders. Hij is gaan solliciteren bij andere universiteiten enzo maar de kans is groot dat we dan weer moeten verhuizen. Dit land is zo groot! Daardoor begonnen we ons af te vragen of we überhaupt wel in de VS willen blijven. Ik heb hier een hele leuke baan, maar ik kan ook een eindredacteur zijn in Nederland. We zijn er nog altijd niet helemaal uit maar proberen nu in twee maanden de knoop door te hakken. Ondertussen kwellen we onszelf verder met: Is het leven echt zoveel beter in Amerika dan in Europa? Willen we ons hele leven doorbrengen ver weg van familie en vrienden? Het is gewoon een hele lastige keuze! Als ik het in een lijstje probeer te zetten, kom ik op iets onvergelijkbaars als hieronder:
VS - Nederland
Familie ver weg - Familie dicht bij
Ruimte en mooie natuur - Oude steden en gezellige café's
Groot - Klein
Goedkope benzine - Zuinige auto's
Huis vinden makkelijk - Huis vinden moeilijk
Twee weken vrij - Lekker veel vakantie
Vaker mooi weer (en sneeuw) - Regenachtig klimaat
Meer kans op rijk worden - Geld maakt niet gelukkig
Vrienden maken gaat langzaam - Hopelijk zien oude vrienden ons nog staan
Aanvullingen welkom... ;-)
VS - Nederland
Familie ver weg - Familie dicht bij
Ruimte en mooie natuur - Oude steden en gezellige café's
Groot - Klein
Goedkope benzine - Zuinige auto's
Huis vinden makkelijk - Huis vinden moeilijk
Twee weken vrij - Lekker veel vakantie
Vaker mooi weer (en sneeuw) - Regenachtig klimaat
Meer kans op rijk worden - Geld maakt niet gelukkig
Vrienden maken gaat langzaam - Hopelijk zien oude vrienden ons nog staan
Aanvullingen welkom... ;-)
posted by seilram | 4:06 p.m.
9 Comments:
Hm, jouw vergelijkend lijstje vat het wel goed samen, vind ik. Moeilijk he. Jammer dat je niet allebei kan hebben. Cultuur én ruimte én natuur én familie én vrienden.
Ik ben terug thuis in België na een kleine twee jaartjes US en ik moet toegeven: ik voel me 'completer' en gelukkiger in Europa. Maar dat is nu eenmaal voor iedereen anders he + wij zijn niet zo lang weg geweest, dat maakt een verschil en onze contacten met vrienden en familie waren niet echt verwaterd.
Veel succes met jullie moeilijke moeilijke keuze!!
Ik weet er nog één:
VS - Starbucks
NL - Koffie met een koekje
Oké: daar kies ik absoluut voor Starbucks! Ik ben onlangs drie dagen in Parijs geweest: daarvan heb ik zeker 3 uur in de Starbucks gezeten... echt waar :-)
Marlies, zo'n lijstjes zijn natuurlijk wel wat handig om één en ander letterlijk op een rijtje te zetten, maar uiteindelijk denk ik dat je zo'n beslissing niet altijd even rationeel neemt, omdat die dingen die je laten twijfelen of in Amerika blijven een goed idee is, juist over gevoelens gaat (heimwee, het missen van dierbare mensen).
Vergeet vooral niet dat het leven elders ondertussen ook niet stilgestaan heeft.
En ik wens je nog heel veel succes bij het doorhakken van 'de knoop'.
Je kunt ook nog een tijdje blijven maar je voornemen dat het niet voor altijd is... dan voelt het minder heftig. Wij 'moeten' over een jaar weer terug, en voorlopig zit ik daar nog niet naar uit te kijken.
Ik lees dat je in Nederland eindredacteur was, ik ook! Wat voor werk doe je hier (en waarvoor heb je in NL gewerkt?)
Amerika: uit het oog, uit het hart. Goed verdienen, weinig belasting/ja
Goede pensioensopbouw, oude dagsvoorziening, ziektekostenverz/nee
Verzekeringen sowieso veel duurder in de VS.
Ruimte/ja
Inhoudelijke gesprekken en knowhow over alles wat zich buiten de V.S. afspeelt/nee (persoonlijke ervaring).
Oppervlakkigheid/ja
Geweldige winkelmogelijkheden/ja Maar op een geg. ogenblik mis je ook weer de kleine kneuterige winkeltjes.
Dit zijn allemaal praktische afwegingen. Succes met jullie beslissing, die je toch vanuit je hart moet nemen.Wij zijn ook vaak verhuisd en ik ben daardoor wel ontheemd. Heb nergens wortels meer en precies zoals Kastelke schrijft, het leven is hier ook doorgegaan en mensen zijn hun eigen weg gegaan. Ze hebben niet op mij gewacht. Hoe ouder je wordt, des te moeilijker wordt het om ergens te settelen. Je moet die onrust, die kriebels van het moven kwijt zien te raken. Cold Turkey, afkicken. Dat is mijn ervaring en die deel ik graag met je, want ik begrijp je dilemma.
@Ellen: gelukkig heb ik met de mensen in Amerika toch andere ervaringen dan jij.
En het afkicken van je niet kunnen hechten aan een plaats: ik heb me er ooit zorgen over gemaakt, tot op het moment dat ik me realiseerde dat ik niet aan omgevingen gehecht ben, maar wel aan mijn man en kind. Zet ons met z'n drietjes waar je maar wilt, zo lang we elkaar hebben is het wel ok. Maar breng ons los van elkaar naar het meest paradijselijke plekje, en er heerst onmiddellijk onrust in onze ziel.
@Andrea: Ik kan je e-mail niet vinden dus ik antwoord maar even zo. Ik werk hier als eindredacteur bij een uitgever van wetenschappelijke publicaties. In NL/België werkte ik als freelance journalist/redacteur en als onderzoeker bij het Centrum voor Gelijke kansenbeleid van de KU Leuven (dat was heel leuk!). Sinds mijn afstuderen (film- en TV wetenschappen) heb ik op een een kort jaar bij de NCRV na, nog niet in Nederland gewerkt. Dus wat dat betreft is Nederland ook een avontuur voor mij ;-)
En waar werkte jij? (En nu?)
Een reactie posten
<< Home