Bitterbal

Pas als je in het buitenland woont, kom je erachter dat er wel degelijk hapjes bestaan die je alleen in Nederland kan krijgen. Bijvoorbeeld, de bitterbal, de haring en de loempia met satésaus. Ik ging samen met G. en J. naar de koninginnedagreceptie in Washington. Wij zijn de enige drie Nederlanders in Baltimore (tenminste dat vermoeden we) en vormden daardoor een bescheiden maar gewichtige delegatie. Het bleek echt propvol te zijn op de ambassade en we schuifelden een beetje rond tot we opeens een heleboel ruimte hadden. We stonden net te genieten van al die ruimte en de mooie bollenveldposter aan de muur, toen de ambassadeur opeens achter ons opdook: tijd voor het Wilhelmus en wat bleek, wij stonden helemaal vooraan! Na ijverig zelfs "de tihihihirannie verdrijven, die mij mijn hart doorwondt!" te hebben gezongen, hadden we echt wel een bitterbal verdiend. Maar de ambassade had nog iets veel beters bedacht: een heel buffet met chinees-indisch eten! Snel gingen we in de rij staan en met ons nog 500 mensen. Dat was een hele lange rij en daarom gingen een paar hele slimme Nederlanders vanaf de andere kant aanschuiven. Toen stond iedereen stil. Dat duurde een tijdje (waarbij we erg moesten lachen om alle irritatie van onze medelanders) dus gingen we maar even naar de andere zaal waar de ambassade-band was uitgebarsten in een heel mooi vals "I'll nehever be your biehiest of burden". Ik ging in een andere rij staan in de hoop een biertje te pakken te krijgen en toen zag mijn oog hem staan: een hele haringkar vol haring. En het goede was dat er niemand bij in de rij stond want al die Nederlandse Amerikanen, lusten allang geen haring meer. Ik liet de bierrij voor wat hij was en genoot intens van twee smakelijke haringen. Toen kreeg ik hele erge dorst en ging naar de (korte) colarij. Daarna nam ik nog een haring en op het moment dat ik besloot dat haring en cola een eigenaardige combi is, wees J. me op een man met een hele grote schaal bitterballen. Ja, dat kan er ook nog wel bij... Kortom, het was hard werken op de receptie en dat allemaal dankzij Bea en de kinderen. Dankuwel majesteit! (En alle Nederlandse belastingbetalers...)