Zus

Vanmiddag was ik bij een sollicitatiegesprek, als lid van het 'panel'. Er kwam een mooie, moderne vrouw binnen die ons gelijk op ons gemak stelde door haar ongedwongen manier van doen. Interessant CV en op het moment doet ze ook een interessante job. Ze gaf eerlijk aan dat ze solliciteerde omdat ze meer wilde verdienen. Tussen neus en lippen door vertelde ze waarom, behalve het feit dat haar man freelance werkt en weinig inkomen heeft, was er nu nog een reden: haar zus was twee weken geleden overleden en zij had nu de zorg voor de jonge tweeling van haar zus. We praatten verder over de baan die ze nu had en of ze zich wel zou thuisvoelen in de functie die wij haar aanboden. Ze zei op een gegeven moment dat haar zus de perfecte persoon zou zijn geweest voor deze baan. Ze praatte over haar zus alsof ze nog leefde. Het gesprek ging verder en weer werd zus genoemd.
Een van ons vroeg tenslotte: X, wat is er met je zus gebeurd?
Ze vertelde toen haar verhaal. Het kwam er op neer dat haar zus een buitenbaarmoederlijke zwangerschap had (noem je dat zo?) en daarvoor was opgenomen. Dinsdag had ze nog drie uur met haar zus zitten praten en plannen zitten maken om samen een bedrijf te beginnen. Vrijdag was haar zus opgenomen en zondag was ze overleden. Haar overlijden wordt nu onderzocht omdat er mogelijk neglect van het ziekenhuis in het spel is. (En dat hoor je hier zo vaak!) Bijna onbewogen zei zei: vorig jaar rond deze tijd was ik bezig met de voorbereiding van mijn zus' bruiloft en dit jaar met haar begrafenis. Ons leven, besloot ze, is niet van ons. Daarna bedankte ze ons omdat ze over haar zus had kunnen praten.