Kar Storie

Eindelijk weer een goede auto! Het rijdt, het stuurt, het brengt, hoi hoi hoi. En het is rood.
De kar storie begon (iedereen die geen zin heeft in mijn kargezeur kan hier afhaken) op 1 januari van dit jaar. Die ochtend bleek onze auto te zijn ontvoerd door een joyrider en pas een paar dagen later dook ze weer op, helaas onbestuurbaar want te zeer geschonden. Na een maand lang bellen (af en toe een dag niet) kregen we van de verzekering de market value van die auto terug. In de tussentijd hadden we een auto gehuurd (wat nog niet zo makkelijk was want er waren – bij de betaalbare verhuurders - wachtlijsten omdat januari/februari hoogseizoen is in Kaapstad. Ons huurbedrijf heette Hire A Car en omdat je er voor R2500/maand een auto huurt, zijn ze heel populair bij de taaltrainers hier. Maar ik stond op dag 1 alweer langs de kant van de weg, kapotte accu. Toen ben ik trouwens door een superaardige moslim (hij groette andere moslims in het arabisch) uit de brand geholpen, dat moet ik toch even vermelden.
Maargoed dat was allemaal maar tijdelijk want we gingen natuurlijk weer een auto kopen - bij hetzelfde bedrijf waar we het jaar daarvoor onze Nissan hadden gekocht. Helaas waren we zo naïef of dom of onnadenkend om een Ford Sierra te kopen. Drop maar eens de onzalige lettercombinatie 'fordsierra’ in een willekeurige borreltafel-conversatie, en je begrijpt wat ik bedoel. Die auto’s zijn bagger! Een half uur na aankoop stonden we al met overkokende motor op een petrolstation. Ik probeerde er even niet te zijn maar toen ik mijn ogen weer open deed, stond Gjenna met de petrolstation man koud water door de motor te ‘masseren’ ik weet niet hoe ik het anders moet zeggen. Daarna gingen we weer goedgemutst op pad, maar hij werd weer heet en toen hebben we hem achtergelaten voor de inmiddels gesloten garage.
Een paar dagen later was de auto gerepareerd en Gjenna ging op pad naar vrienden in het Westcoast national park. De volgende dag belde hij me op: hij stond weer langs de weg, langs die lange eenzame R27 met een kokende motor! Goed, hij is toen heel goed geholpen en kwam terug in een leenauto van een garage in Parrow. Gelukkig konden we zo toch nog naar het Cape Town jazzfestival waar we kaarten voor hadden!
Het was toen inmiddels Pasen en we hebben de hele zondag nagedacht over hoe we van die Ford konden afraken. We hielden het simpel en gingen naar de garage en zeiden dat we die Ford niet meer wilden. Dat we wilden bijbetalen voor een andere auto, als het maar geen Ford Sierra is. Dat vond de garage goed, ik verbeeld me dat ze echt met de zaak verveeld zaten. En hup, geluk, want er was net een Golf automatic binnen! (We moeten een automatic omdat Gjenna alleen automaat rijdt en die auto’s zijn er niet in Kaapstad, dat bemoeilijkt dus de hele tijd het zoekproces). Toen duurde het heel lang, ruim een week, voordat die Golf klaar was. Ondertussen reden wij rond in die wrakkige leenauto uit Parrow maar gelukkig regende het maar 2 keer want de ruitenwissers deden het niet.
Toen de Golf eindelijk klaar was, belde de garage. We gingen erheen en het zag er allemaal goed uit. Maar toen gingen die verkopers alsnog proberen de inmiddels gerestaureerde Ford Sierra aan ons te slijten met van die malle opmerkingen als ‘personally I would prefer the Ford to the Golf, the Ford has a brand new engine...’. Ik denk dat ze dat deden omdat ze die Ford niet aan de straatstenen zullen kwijtraken. Hij rijdt bijna 1:4!
Maar toen we uiteindelijk vertrokken met de Golf, vroeg onze verkoper hoe lang we nog in Zuid-Afrika zouden blijven. We zeiden dat we het niet wisten, misschien nog 2 jaar? En toen zei hij heel snel: I want to buy back that car in two years. Haha toen wist ik echt zeker dat we een goeie keuze hadden gemaakt. Dat zei hij over die Ford niet!
Vandaag hebben we ook een immobilizer laten installeren in Golfje en nu hoop ik maar dat we nog vele gelukkige kilometers met elkaar zullen vreten.