Treurig
Gisteren is er veel gezegd over een volksopstand in Basra. Was het een 'volksopstand'? Of waren de inwoners gewoon boos omdat er geen stromend water meer was? 's Avonds laat hoorde ik op de radio dat Rumsfeld vond dat deze opstand moest worden 'neergeslagen' omdat een opstand nu te gevaarlijk zou zijn. De Amerikanen zouden namelijk niet elke stad die ze binnenvallen, bezet kunnen houden.
Nu net was er een strateeg op TV die beweerde dat al die heisa over Basra de aandacht moet afleiden van een beweging van de Amerikanen via het westen van Irak. 'Alle' reporters zitten nu tussen de troepen in het oosten, zodat een aanval vanuit het westen een echt paard van Troje zou zijn.

Ik voelde me gisteren nogal aangeslagen. Ik had wat mensen horen zeggen dat dit een tweede Vietnam zou gaan worden. Ook had ik een verslag gelezen over een paar inwoners van een appartementsblok in Bagdad. Die inwoners waren zo gewoon, zo onbeschermd. Ik kon het maar slecht van me afzetten. Vandaag gaat het weer beter. Ik luister nu maar af en toe naar radio of televisie. Vanmorgen heb ik wel veel op internet zitten lezen op een serie progressieve sites omdat ik plaatjes zocht van Irakese vrouwen voor Divazine. Als je echt naar plaatjes gaat zoeken, valt wel op stereotype de beeldvorming is. Op de meeste plaatjes zijn de aanvallers mannen en de slachtoffers vrouwen...