Ik heb trouwens bedacht waarom Pim Fortuyn zo'n groot graf wilde hebben... Omdat hij wist dat hij snel vergeten zou worden. Er is een bundel uitgekomen (sorry weet titel niet) met interviews uit jr. '80 en begin '90 met Fortuyn, toen nog universitair onderzoeker, later rijksambtenaar en weer later hopend op een rol als poltiek adviseur bij PvdA. Volgens de recensent spreekt uit deze teksten eigenlijk veel teleurstelling, vooral van Fortuyn zelf over alles dat hij niet had bereikt.