Sinds ik in Zuid-Afrika ben, zijn er al heel wat 'grote' Nederlanders overleden. Of lijkt dat nu maar zo?
Albert Mol: Bij mijn 'cremette' hoeven jullie niet te huilen, maar het mag wel!
Thea Beckman: Ik tob, ik werk, ik schrap, ik verbeter, net zolang tot ik moet zeggen: "Beter kan ik niet. Hier liggen de grenzen van mijn talent."
En gisteren, Mary Dresselhuys: Wat een acteur kan, of kon, is na zijn dood helemaal weg. Nog even blijf je hangen in de herinnering van de mensen die je gezien hebben. Zijn die ook dood, dan ben je voorgoed vergeten.