Sluit ons toch niet op in het Vlaams
16/08/2003 Mia Doornaert
Ik was een kind en speelde met Nederlandse leeftijdgenootjes in de blauwe zee bij Antibes, in de tijd voor de Azurenkust totaal door beton en toeristen overrompeld was. We brachten met onze families lange, zorgeloze weken door op een lommerrijke camping pal aan zee. We waren niet rijk, maar we waren de koning te rijk in onze magische ontdekking van die zuidelijke zonnige wereld.
(...)
Hoe piepjong we ook waren, ��n zaak was voor die Vlaamse en Nederlandse kinderen overduidelijk: we spraken dezelfde taal. De enen konden dan wel ,,slaap wel'' zeggen en de anderen ,,welterusten'', de enen ,,haast je'' en de anderen ,,schiet op'', maar we verstonden elkaar en praatten met elkaar. De Franse en Spaanse, Duitse en Engelse kinderen op de camping, ja, di� spraken een verschillende taal. Wij niet.
(...)
Maar er is iets verontrustends aan de hand. Tegen de xenofobie wordt, gelukkig maar, krachtig gereageerd. Maar als het over onze taal gaat, wemelt het van de ,,progressieven'' die vastzitten in het determinisme: we zijn cultureel en/of genetisch zo verschillend van onze noorderburen dat er geen Nederlands bestaat maar Ollands en Vlaams. Pseudo-hippe tieners en pseudo-progressieve volwassenen gaan tekeer alsof ze een freak show zien wanneer iemand nog mooi Nederlands spreekt. Dat merken, tot hun bittere ontgoocheling, ook Franstalige landgenoten die de moeite hebben gedaan goed Nederlands te leren en dan in Antwerpen of elders uitgelachen worden als ze een kopje koffie en broodjes vragen in plaats van een tas en broeikes of pistoleekes.
(...)
Het ,,gij'en'' heeft overigens weinig met gehechtheid aan ,,Vlaams'' te maken. Het spruit meestal voor uit gebrekkige taalbeheersing. Dat blijkt uit het onvermogen van zoveel Vlamingen om tenminste consequent ,,gij'' en ,,uw'' te hanteren. Brieven en mails staan vol van parels als ,,U wordt verzocht je uitnodiging mee te brengen'' of ,,jullie mogen niet vergeten uw uitnodiging mee te brengen'' en alle mogelijke andere varianten van botte taalonkunde.
(...)
Als je naar de de culturele en intellectuele elite van Frankrijk kijkt, sta je vaak versteld hoeveel van die leidende schrijvers, acteurs, cineasten, filosofen enzovoort de kinderen van vaak doodarme immigranten zijn. Wat ze thuis niet konden krijgen, ontvingen ze echter wel van de �cole r�publicaine : een mooie taal, respect voor onderwijs en cultuur.
(...)
Er is niets bevrijdends aan de Vlamingen op te sluiten in hun ,,Vlaams''. Integendeel, achter die versie van de Vlaamse strijd zat altijd een reactionaire ideologie. De Vlaming moest zich niet alleen weren tegen het Frans, de taal van de goddeloze republiek van de sansculotten. Hij moest ook afgeschermd worden van het Nederlands van de protestanten die zelf de bijbel en de evangeli�n lazen en interpreteerden. Waar zou Vlaanderen heengaan als het volk niet meer braaf naar mijnheer pastoor luisterde, als de vrouwen zich niet meer lieten vertellen dat ze elk jaar een kind moesten krijgen?
Dit alles betekent niet dat we onze dialecten en eigen accenten over de haag moeten gooien. Wel dat het intreurig is dat de Vlamingen zich nog altijd niet genoeg thuisvoelen in hun taal -- het Nederlands -- om er blij en vrij mee om te gaan.
(...)
�Copyright De Standaard
16/08/2003 Mia Doornaert
Ik was een kind en speelde met Nederlandse leeftijdgenootjes in de blauwe zee bij Antibes, in de tijd voor de Azurenkust totaal door beton en toeristen overrompeld was. We brachten met onze families lange, zorgeloze weken door op een lommerrijke camping pal aan zee. We waren niet rijk, maar we waren de koning te rijk in onze magische ontdekking van die zuidelijke zonnige wereld.
(...)
Hoe piepjong we ook waren, ��n zaak was voor die Vlaamse en Nederlandse kinderen overduidelijk: we spraken dezelfde taal. De enen konden dan wel ,,slaap wel'' zeggen en de anderen ,,welterusten'', de enen ,,haast je'' en de anderen ,,schiet op'', maar we verstonden elkaar en praatten met elkaar. De Franse en Spaanse, Duitse en Engelse kinderen op de camping, ja, di� spraken een verschillende taal. Wij niet.
(...)
Maar er is iets verontrustends aan de hand. Tegen de xenofobie wordt, gelukkig maar, krachtig gereageerd. Maar als het over onze taal gaat, wemelt het van de ,,progressieven'' die vastzitten in het determinisme: we zijn cultureel en/of genetisch zo verschillend van onze noorderburen dat er geen Nederlands bestaat maar Ollands en Vlaams. Pseudo-hippe tieners en pseudo-progressieve volwassenen gaan tekeer alsof ze een freak show zien wanneer iemand nog mooi Nederlands spreekt. Dat merken, tot hun bittere ontgoocheling, ook Franstalige landgenoten die de moeite hebben gedaan goed Nederlands te leren en dan in Antwerpen of elders uitgelachen worden als ze een kopje koffie en broodjes vragen in plaats van een tas en broeikes of pistoleekes.
(...)
Het ,,gij'en'' heeft overigens weinig met gehechtheid aan ,,Vlaams'' te maken. Het spruit meestal voor uit gebrekkige taalbeheersing. Dat blijkt uit het onvermogen van zoveel Vlamingen om tenminste consequent ,,gij'' en ,,uw'' te hanteren. Brieven en mails staan vol van parels als ,,U wordt verzocht je uitnodiging mee te brengen'' of ,,jullie mogen niet vergeten uw uitnodiging mee te brengen'' en alle mogelijke andere varianten van botte taalonkunde.
(...)
Als je naar de de culturele en intellectuele elite van Frankrijk kijkt, sta je vaak versteld hoeveel van die leidende schrijvers, acteurs, cineasten, filosofen enzovoort de kinderen van vaak doodarme immigranten zijn. Wat ze thuis niet konden krijgen, ontvingen ze echter wel van de �cole r�publicaine : een mooie taal, respect voor onderwijs en cultuur.
(...)
Er is niets bevrijdends aan de Vlamingen op te sluiten in hun ,,Vlaams''. Integendeel, achter die versie van de Vlaamse strijd zat altijd een reactionaire ideologie. De Vlaming moest zich niet alleen weren tegen het Frans, de taal van de goddeloze republiek van de sansculotten. Hij moest ook afgeschermd worden van het Nederlands van de protestanten die zelf de bijbel en de evangeli�n lazen en interpreteerden. Waar zou Vlaanderen heengaan als het volk niet meer braaf naar mijnheer pastoor luisterde, als de vrouwen zich niet meer lieten vertellen dat ze elk jaar een kind moesten krijgen?
Dit alles betekent niet dat we onze dialecten en eigen accenten over de haag moeten gooien. Wel dat het intreurig is dat de Vlamingen zich nog altijd niet genoeg thuisvoelen in hun taal -- het Nederlands -- om er blij en vrij mee om te gaan.
(...)
�Copyright De Standaard
posted by seilram | 4:37 p.m.
0 Comments:
Een reactie posten
<< Home