Aloha! I'm back...
Hawai'i is dus zeeeer de moeite. Je kan er uren snorkelen, cocktails drinken, nat laten regenen en weer laten drogen aan de lucht. Je kan er uren lopen over de kliffen die vol guavebomen, palmbomen en nog allerlei tropisch groen staan waarvan ik de naam helaas niet weet. En als je af en toe de tijd neemt om naar beneden de glasheldere oceaan in te kijken, dan heb je grote kans dat je een dikke schildpad ziet zwemmen. Of je loopt, zoals wij, toen we aankwamen op een zogenaamd 'secret beach' (omdat je er alleen te voet kan komen) een dikke monniksrob tegen het lijf. Zoveel natuur dat je er zenuwachtig van wordt. Ik merkte het ook aan de mensen daar. Een keer lag er een andere dikke monniksrob op een ander strand vlakbij een hotel. Het was rond een uur of 6 's avonds en het was er nogal druk. De dierenbescherming had een hekje om de rob gezet en er stond een vrijwilligster bij die nogal fanatiek iedereen stond weg te jagen. Ze had nogal een verantwoording want die hele monniksrob kolonie is nog maar 15 dieren groot.
De vreemdste kolonie lag overigens aan de horizon en kon je alleen bij helder weer goed zien. Dat is het eiland Nihau waar 'one race is taking care for another race' zoals een conservatieve gids het uitdrukte. Nihau is privé-bezit van Mr. Robinson (nee geen familie van Crusoe, maar een oude familie van suikrietplantagehouders) en hij heeft ooit de laatste weerspannige Hawaiianen naar dat eilandje gebracht in de hoop dat ze zouden sterven. Dat gebeurde niet omdat deze Hawaiianen goede vissers waren en toen heeft Robinson van de nood een deugd gemaakt. Hij heeft iedereen verboden naar het eiland te komen en laat nu de Hawaiianen van Nihau zogenaamd op 'oorspronkelijke' wijze leven. Ze hebben dus geen geplaveide wegen, geen normale huizen, geen stromend water en geen electriciteit. Ze mogen wel een compressor hebben en af en toe schijnt Robinson een video mee te nemen zodat ze kunnen zien hoe het leven op de andere eilanden is. Overigens zijn de Nihau-ers vrij om het eiland te verlaten maar ze mogen niet iemand meenemen naar dat eiland. Waarschijnlijk heeft Robinson een grote ranch en villa op het eiland. De gids die er het meest over wilde zeggen, zei dat iedereen op Nihau werk heeft op de ranch van Robinson.
Het leven in het paradijs! Ook de Mormonen zijn er druk in de weer om er een chez-moi te maken. Oorspronkelijk wilden ze een leprozen-eilandje inpikken en daar een Mormonenlandje van maken, maar dat is niet gelukt. Ze hebben nu overal tempels neergezet, hele cleane witte tempels met vlakbij de ingang een visitor center. Op O'ahu hebben ze ook een Polynesian Cultural Center ingericht waar je je echt de hele dag kan vermaken. Er zijn dorpen nagebouwd van allerlei eilanden uit de Pacific. Om het uur worden er dansen opgevoerd en tussendoor kan je er rondlopen en allerlei verhalen horen. Bijv. 'in' de Fiji-eilanden vertelde een gids ons over de belangrijkheid van haar vroeger. Iemands haar aanraken, was de grootste belediging. Die hele cultuur kwam nogal gewelddadig op ons over, bijv. een kano van de chef werd bij de eerste tewaterlating over mensen de zee ingerold. Dat waren mensen van de laagste kaste die daarbij het leven lieten. En als de chef een huis bouwde dan moest onder elke hoek iemand levend begraven worden. Nouja nu ik het opschrijf, klinkt het als een feit zoals je er zoveel hoort als je op reis bent. Maar toen we in dat Mormoonse Polynesian Cultural Center in dat perfect nagebouwde cheffenhuis stonden, liepen de rillingen mij over de rug.
Hawai'i is dus zeeeer de moeite. Je kan er uren snorkelen, cocktails drinken, nat laten regenen en weer laten drogen aan de lucht. Je kan er uren lopen over de kliffen die vol guavebomen, palmbomen en nog allerlei tropisch groen staan waarvan ik de naam helaas niet weet. En als je af en toe de tijd neemt om naar beneden de glasheldere oceaan in te kijken, dan heb je grote kans dat je een dikke schildpad ziet zwemmen. Of je loopt, zoals wij, toen we aankwamen op een zogenaamd 'secret beach' (omdat je er alleen te voet kan komen) een dikke monniksrob tegen het lijf. Zoveel natuur dat je er zenuwachtig van wordt. Ik merkte het ook aan de mensen daar. Een keer lag er een andere dikke monniksrob op een ander strand vlakbij een hotel. Het was rond een uur of 6 's avonds en het was er nogal druk. De dierenbescherming had een hekje om de rob gezet en er stond een vrijwilligster bij die nogal fanatiek iedereen stond weg te jagen. Ze had nogal een verantwoording want die hele monniksrob kolonie is nog maar 15 dieren groot.
De vreemdste kolonie lag overigens aan de horizon en kon je alleen bij helder weer goed zien. Dat is het eiland Nihau waar 'one race is taking care for another race' zoals een conservatieve gids het uitdrukte. Nihau is privé-bezit van Mr. Robinson (nee geen familie van Crusoe, maar een oude familie van suikrietplantagehouders) en hij heeft ooit de laatste weerspannige Hawaiianen naar dat eilandje gebracht in de hoop dat ze zouden sterven. Dat gebeurde niet omdat deze Hawaiianen goede vissers waren en toen heeft Robinson van de nood een deugd gemaakt. Hij heeft iedereen verboden naar het eiland te komen en laat nu de Hawaiianen van Nihau zogenaamd op 'oorspronkelijke' wijze leven. Ze hebben dus geen geplaveide wegen, geen normale huizen, geen stromend water en geen electriciteit. Ze mogen wel een compressor hebben en af en toe schijnt Robinson een video mee te nemen zodat ze kunnen zien hoe het leven op de andere eilanden is. Overigens zijn de Nihau-ers vrij om het eiland te verlaten maar ze mogen niet iemand meenemen naar dat eiland. Waarschijnlijk heeft Robinson een grote ranch en villa op het eiland. De gids die er het meest over wilde zeggen, zei dat iedereen op Nihau werk heeft op de ranch van Robinson.
Het leven in het paradijs! Ook de Mormonen zijn er druk in de weer om er een chez-moi te maken. Oorspronkelijk wilden ze een leprozen-eilandje inpikken en daar een Mormonenlandje van maken, maar dat is niet gelukt. Ze hebben nu overal tempels neergezet, hele cleane witte tempels met vlakbij de ingang een visitor center. Op O'ahu hebben ze ook een Polynesian Cultural Center ingericht waar je je echt de hele dag kan vermaken. Er zijn dorpen nagebouwd van allerlei eilanden uit de Pacific. Om het uur worden er dansen opgevoerd en tussendoor kan je er rondlopen en allerlei verhalen horen. Bijv. 'in' de Fiji-eilanden vertelde een gids ons over de belangrijkheid van haar vroeger. Iemands haar aanraken, was de grootste belediging. Die hele cultuur kwam nogal gewelddadig op ons over, bijv. een kano van de chef werd bij de eerste tewaterlating over mensen de zee ingerold. Dat waren mensen van de laagste kaste die daarbij het leven lieten. En als de chef een huis bouwde dan moest onder elke hoek iemand levend begraven worden. Nouja nu ik het opschrijf, klinkt het als een feit zoals je er zoveel hoort als je op reis bent. Maar toen we in dat Mormoonse Polynesian Cultural Center in dat perfect nagebouwde cheffenhuis stonden, liepen de rillingen mij over de rug.
posted by seilram | 2:23 p.m.
0 Comments:
Een reactie posten
<< Home